به گزارش تابناک، گاردین در گزارشی از نیکولا دیویس، به افزایش صحبت در مورد قتل در فیلم ها پرداخته و از آثار زیانبار این گونه فیلم ها در رفتار افراد خبر داده است.
پژوهشگران دریافته‌اند که صحبت درباره قتل در فیلم‌ها رو به افزایش است، روندی که به گفته آن‌ها می‌تواند یک نگرانی در خصوص سلامتی برای بزرگسالان و کودکان ایجاد کند.
بر اساس این گزارش، یک مطالعه نشان داد که طی ۵۰ سال گذشته، افزایش کوچک اما قابل‌توجهی در صحبت شخصیت‌های فیلم درباره قتل یا کشتن وجود داشته است.
حتی ژانرهای غیرجنایی!
برد بوشمن، استاد ارتباطات در دانشگاه ایالتی اوهایو که یکی از نویسندگان این مطالعه است، در این خصوص می گوید: «نکته شگفت‌انگیز این است که این افزایش تنها در ژانرهای جنایی که به دلیل خشونت‌آمیز بودن آن‌ها انتظار می‌رود، رخ نمی‌دهد، بلکه در ژانرهای غیرجنایی نیز مشاهده می‌شود».
این تیم تحقیقاتی براین باور است که این افزایش ممکن است نشان‌دهنده افزایش رفتارهای خشونت‌آمیز در فیلم‌ها باشد و خواستار ترویج " استفاده آگاهانه و سواد رسانه‌ای" برای حفاظت از گروه‌های آسیب‌پذیر، به‌ویژه کودکان شدند.
بوشمن افزود: «بزرگسالان می‌توانند انتخاب‌های خود را داشته باشند، اما من به‌ویژه نگران کودکان هستم که در معرض خشونت در رسانه‌ها قرار می‌گیرند.»
رفتارهای بعد از تماشا
سؤال تأثیر خشونت روی صفحه نمایش بر بینندگان موضوع بحث‌های فراوانی بوده است. برخی از مطالعات براین نکته تاکید می‌کنند که افراد جوان ممکن است پس از تماشای رسانه‌های خشونت‌آمیز مانند تلویزیون و بازی‌های ویدیویی پرخاشگرتر شوند، و کودکانی که در معرض چنین رسانه‌هایی قرار می‌گیرند، رفتارهای ضد اجتماعی بیشتری نشان می‌دهند و از نظر عاطفی دچار ناراحتی می‌شوند.
با این حال، تحلیلی که در سال ۲۰۲۰ منتشر شد نشان داد که هرگونه رابطه مثبت بین رفتار خشونت‌آمیز و بازی‌های ویدیویی خشونت‌آمیز بسیار ناچیز است. همچنین دانشمندان تاکید می کنند که اینکه آیا فیلم‌های خشونت‌آمیز به خشونت در دنیای واقعی کمک می‌کنند یا خیر، به این بستگی دارد که آیا بیننده از قبل گرایش به خشونت دارد یا نه.
برد بوشمن و همکارانش در مقاله‌ای که در مجله Jama Pediatrics منتشر کردند، گزارش دادند که چگونه دیالوگ‌های ۱۶۶,۵۳۴ فیلم به زبان انگلیسی تولید شده از سال ۱۹۷۰ تا ۲۰۲۰ را با استفاده از داده‌های موجود در وب‌سایت OpenSubtitles.org تحلیل کرده‌اند.
نتایج نشان داد که تقریباً ۷٪ از فیلم‌های تحلیل‌شده دیالوگ‌هایی داشتند که شامل افعالی با ریشه "کشتن" یا "قتل" بودند. تیم تحقیقاتی مواردی را که این افعال در قالب سؤال، نفی یا شکل مجهول استفاده شده بودند، حذف کردند و افعال دیگر مرتبط با خشونت، مانند "شلیک کردن" یا "چاقو زدن" را در نظر نگرفتند.
بوشمن گفت: «این یک برآورد بسیار محافظه‌کارانه از افعال قتل‌آمیز در نیم قرن گذشته است.»
سپس تیم تحقیقاتی درصد افعالی را که در دیالوگ‌های هر فیلم حاوی ریشه‌های "کشتن" و "قتل" بودند محاسبه کرده و میانگین آن‌ها را برای هر سال به دست آوردند.
تیم تحقیقاتی متوجه شد که در حالی که درصد این افعال قتل‌آمیز در فیلم‌ها در طول زمان نوسان داشت، استفاده از آن‌ها در طول دهه‌ها به‌طور کلی افزایش یافته است – روندی که هم برای شخصیت‌های مرد و هم زن صادق بود.
درصد دیالوگ های قتل آفرین
نکته قابل توجه این است در حالی که در اوایل دهه ۱۹۷۰، در تمام ژانرها و شخصیت‌ها، ۰.۲۱٪ از افعال دیالوگ‌ها دارای ریشه "کشتن" یا "قتل" بودند، این میزان در سال ۲۰۲۰ به ۰.۳۷٪ رسید.
وقتی نوع فیلم در نظر گرفته شد، پژوهشگران متوجه شدند که استفاده از افعال قتل‌آمیز در طول زمان برای هر دو نوع فیلم‌های جنایی و غیرجنایی افزایش یافته است. با این حال، در حالی که شخصیت‌های مرد در هر دو دسته افزایش در استفاده از افعال قتل‌آمیز نشان دادند، این موضوع فقط برای شخصیت‌های زن در فیلم‌های غیرجنایی صدق می‌کرد.
تیم تحقیقاتی گفت که نتایج آن‌ها با کارهای قبلی که نشان دادند اعمال خشونت با سلاح گرم در فیلم‌های برتر از سال ۱۹۵۰ بیش از دو برابر شده است، همخوانی دارد.
بوشمن این مطالعه را نگران‌کننده دانست و افزود که قرارگیری در معرض رسانه‌های خشونت‌آمیز می‌تواند اثرات تجمعی داشته باشد و نگرش افراد نسبت به دنیا را شکل دهد.
او افزود:«ما می‌دانیم که قرارگیری در معرض رسانه‌های خشونت‌آمیز اثرات مضر زیادی دارد. این موضوع رفتارهای پرخاشگرانه را افزایش می‌دهد، اما همچنین باعث می‌شود که افراد نسبت به درد و رنج دیگران بی‌حس و بی‌احساس شوند».
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.