به گزارش جماران، گرینلند بزرگترین جزیره جهان است که مساحت آن از کشورهای مانند مکزیک و عربستان سعودی بیشتر است، اما آب و هوای آن بسیار سرد است و تنها حدود ۵۷ هزار نفر در آن زندگی می‌کنند.
خبرگزاری رویترز در گزارشی نوشت: از زمان پیروزی دونالد ترامپ رئیس جمهور منتخب آمریکا در انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده در نوامبر گذشته، او بارها به تمایل خود برای به دست آوردن کنترل بر گرینلند و کانال پاناما اشاره کرده و همچنین خواستار الحاق کانادا به ایالات متحده آمریکا شده است.
ترامپ که از ۲۰ ژانویه ۲۰۲۵ ریاست جمهوری دوم خود را آغاز می‌کند (دوره اول او از ۲۰۱۷ تا ۲۰۲۱ بود)، گفته است که می‌خواهد گرینلند را بخشی از ایالات متحده کند و استفاده از زور نظامی یا اقتصادی برای مجبور کردن دانمارک به واگذاری آن به واشنگتن را رد نکرده است.
گرینلند بزرگترین جزیره جهان است که مساحت آن از کشورهای مانند مکزیک و عربستان سعودی بیشتر است، اما آب و هوای آن بسیار سرد است و تنها حدود ۵۷ هزار نفر در آن زندگی می‌کنند. این جزیره بین اقیانوس اطلس شمالی و قاره آمریکای شمالی واقع شده و از حدود ۶۰۰ سال پیش تحت کنترل دانمارک است، اما حکومتی خودمختار دارد.
گزارش خبرگزاری رویترز شامل پرسش هایی درباره ابعاد مختلف این جزیره و اظهارات ترامپ درباره آن می شود:
چرا ترامپ به گرینلند علاقه‌مند است؟
کنترل بیشتر ایالات متحده بر گرینلند ممکن است به خاطر موقعیت استراتژیک و منابع آن به نفع واشنگتن باشد. گرینلند در کوتاه‌ترین مسیر از اروپا به آمریکای شمالی قرار دارد و برای سیستم‌های هشداردهنده آمریکایی در برابر موشک‌های بالستیک اهمیت دارد.
ایالات متحده به دنبال گسترش حضور نظامی خود در این منطقه از جمله استقرار رادارهایی برای نظارت بر آب‌های بین جزیره، ایسلند، و بریتانیاست.
این آب‌ها به‌عنوان یک دروازه برای کشتی‌های تجاری و زیردریایی‌های هسته‌ای روسی محسوب می‌شوند.
جزیره از نظر منابع معدنی، نفت، و گاز طبیعی غنی است؛ با این حال، توسعه آن کند پیش می‌رود. فاصله پایتخت آن، نوک، با نیویورک کمتر از فاصله‌اش با کپنهاگ است.
یک نظرسنجی در ۲۰۲۳ نشان داده است که ۲۵ از ۳۴ ماده معدنی که کمیسیون اروپا آن‌ها را مواد خام حیاتی می‌داند، در گرینلند یافت شده‌اند. این مواد شامل موادی هستند که در باتری‌ها مانند گرافیت و لیتیوم و همچنین عناصر کمیاب زمین که در وسایل نقلیه الکتریکی و ژنراتورهای بادی استفاده می‌شوند.
گرینلند استخراج نفت و گاز طبیعی را به دلایل محیط زیستی ممنوع کرده است و توسعه بخش معدن با موانعی از جمله بوروکراسی و مخالفت‌های بومیان مواجه است.
این وضعیت باعث شده که اقتصاد گرینلند متکی به صید ماهی باشد که بیش از ۹۵ درصد از صادرات آن را شامل می‌شود و همچنین به کمک‌های سالانه دانمارک که حدود نیمی بودجه عمومی را تأمین می‌کند. دانمارک به‌طور کلی سالانه کمتر از یک میلیارد دلار بر روی گرینلند صرف می‌کند که معادل ۱۷,۵۰۰ دلار سالانه برای هر فرد از ساکنان آن است که تعدادشان 57هزار نفر است.
شوخی کاربران با درخواست ترامپ برای الحاق گرینلند
وضعیت کنونی حضور آمریکا در گرینلند چگونه است؟
ارتش آمریکا، یک پایگاه دائمی در پایگاه هوایی بتیوفیک در شمال غرب گرینلند دارد.
به موجب توافق‌نامه‌ای که در سال ۱۹۵۱ بین ایالات متحده و دانمارک امضا شده است واشنگتن جق دارد پایگاه‌های نظامی در گرینلند ایجاد کند و آزادی انتقال نیروها بر اساس اطلاع‌رسانی به دانمارک و گرینلند نیی در این توافقنامه تضمین شده است.
کریستین سوبی کریستنسن، پژوهشگر مرکز مطالعات نظامی در دانشگاه کپنهاگ، گفت که دانمارک به‌طور تاریخی ارتش امریکا را در گرینلند میزبانی کرده است، زیرا کپنهاگ توانایی دفاع از این جزیره وسیع را ندارد و همچنین به خاطر تضمین‌های امنیتی ایالات متحده که از طریق ناتو به دانمارک داده شده است این کار را کرده است.
وضع کنونی گرینلند چگونه است؟
گرینلند از قرن ها پیش تحت کنترل دانمارک بوده است در گذشته به‌عنوان مستعمره و اکنون به‌عنوان یک منطقه نیمه مستقل تحت پادشاهی دانمارک شناخته می‌شود. این جزیره به‌طور کلی تحت حاکمیت قانون اساسی دانمارک قرار دارد، بنابراین هرگونه تغییر در وضعیت قانونی آن نیازمند اصلاحات قانونی است.
در سال ۲۰۰۹، گرینلند به حاکمیتی خودمختار با اختیارات وسیع دست یافت که شامل حق اعلام استقلال از دانمارک از طریق یک رفراندوم می‌شود.
میوتی ایجیدی، نخست‌وزیر گرینلند، که تلاش‌هایش برای استقلال را تشدید کرده، همیشه گفته است که جزیره برای فروش نیست و این موضوع به مردم آن برمی‌گردد که آینده خود را تعیین کنند.
سال‌ها پیش، در دوران ریاست جمهوری هاری ترومن، ایالات متحده به دنبال خرید گرینلند به‌عنوان یک دارایی استراتژیک در زمان جنگ سرد بود و پیشنهادی به ارزش ۱۰۰ میلیون دلار به‌صورت طلا ارائه داد، اما کپنهاگ این پیشنهاد را رد کرد.
ترامپ نیز در طول دوره اول ریاست جمهوری‌اش در سال ۲۰۱۹ پیشنهاد خرید گرینلند را مطرح کرد، اما پیشنهاد او از سوی گرینلند و دانمارک رد شد.
گرینلند چه می‌خواهد؟
روابط بین گرینلند و دانمارک پس از افشای نقض‌های تاریخی که در دوران استعمار در جزیره رخ داده بود، دچار تنش شد. اکثریت ساکنان گرینلند از استقلال حمایت می‌کنند، اما در مورد زمان آن و تأثیرات احتمالی آن بر روی سطح زندگی اختلاف نظر دارند.
سیاستمداران گرینلند از سال ۲۰۱۹ بر رشد همکاری و تجارت با ایالات متحده تأکید کرده‌اند.
با این حال، آیا کمنٹس، عضو پارلمان دانمارک از گرینلند، معتقد است که باید به‌طور قاطع ایده تسلط ایالات متحده آمریکا بر این جزیره رد شود و او نوشته است: "نمی‌خواهم ابزاری برای تحقق رویاهای دیوانه‌وار ترامپ در گسترش امپراتوری‌اش شوم تا سرزمین ما را هم شامل شود."
اگر گرینلند مستقل شود، چه اتفاقی می‌افتد؟
در صورتی که گرینلند مستقل شود، ممکن است انتخاب کند که به‌طرق مختلف با ایالات متحده ارتباط برقرار کند، بی‌آنکه به‌عنوان بخشی از خاک آمریکایی به شمار رود.
با وجود تمایل ساکنان گرینلند به استقلال، آن‌ها به‌خوبی از وابستگی اقتصادی خود به دانمارک آگاهند. یکی از گزینه‌ها می‌تواند تشکیل نوعی "ارتباط آزاد"
با ایالات متحده باشد و کمک‌های دانمارک، با حمایت و پشتیبانی آمریکا در مقابل حقوق نظامی جایگزین شود، مشابه وضعیت جزایر مارشال، میکرونزی، و پالاتو که در اقیانوس آرام واقع شده اند.
اولریک پرام جاد، پژوهشگر در امور گرینلند، گفت که این جزیره به مسأله استقلال از دانمارک نگاه می‌کند، اما هیچ‌یک از ساکنان آن نمی‌خواهد به یک مستعمره جدید انتقال یابد. او توضیح داد که ساکنان گرینلند ممکن است در پی تضمین‌های رفاهی برای آینده خود باشند قبل از اینکه تصمیمی درباره استقلال بگیرند.
دانمارک چه می گوید؟
دانمارک به شدت پیشنهاد ترامپ برای خرید گرینلند را در سال ۲۰۱۹ رد کرد و مته فریدریکسن، نخست‌وزیر دانمارک، آن را "سخیف" توصیف کرد.
هنگامی که درباره ابراز علاقه دوباره ترامپ به این جزیره در این هفته از او سؤال شد، فریدریکسن اظهار داشت: "ما به همکاری بسیار نزدیکی با امریکایی‌ها نیاز داریم."
او همچنین افزود: "از سوی دیگر، می‌خواهم از همه بخواهم که به این حقیقت احترام بگذارند که ساکنان گرینلند یک ملت هستند و این سرزمین آن‌هاست، و فقط گرینلند است که می‌تواند آینده و سرنوشت خود را تعیین کنند.
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.