به گزارش الف این واکنش ها در ابعاد مختلف صورت گرفته است: نخست، نحوه فارغ دلانه بیان این موضوع توسط روحانی است.

منتقدان به این نکته اشاره کرده اند که رییس جمهور چنان آسوده و بی دغدغه خاطر از این موضوع سخن گفت که گویی هیچ اتفاقی نیافتاده و مساله مهمی رخ نداده است! گویا تصمیمی که با بی تدبیری تمام به اجرا درآمد و بر اثر آن علاوه بر قربانی شدن تعداد زیادی از شهروندان هزینه های بسیار سنگین سیاسی نیز به نظام وارد شد از نظر رییس جمهور چندان اتفاق مهمی قلمداد نشده و می توان درباره آن با شوخی و مزاح هم سخن گفت ! 

دیگر واکنش ها اشاره به نابسامانی و پریشانی نظام تصمیم گیری در قوه مجریه در این دوره دارد. اینکه چرا رییس جمهور برای اجرای طرحی به این اهمیت باید کار را به کسانی بسپارد و خودش را آسوده کند و چنین بگوید که من هم صبح جمعه از  اجرای آن باخبر شدم ! 

آنچه در این باره مورد انتقاد قرار گرفته است ناهماهنگی در دولت و آمادگی نداشتن رییس دولت برای اجرای یک تصمیم بسیار مهم است. 

غافلگیری روحانی در این میان چیزی شبیه غافلگیری والدینی است که مسوولیت مواظبت از فرزند کوچکتر خود را به برادر یا خواهر بزرگتر کم تجربه و سر به هوا داده باشند و کودک بر اثر غفلت و سهل انگاری فرزند بزرگتر در حوض افتاده و خفه شده باشد؛ البته با این تفاوت که معمولا در چنین موقعیتی والدین بی نوای کودک با بی تابی و شیون این ماجرا را برای همسایگان تعریف می کنند اما روحانی گویی در حال تعریف کردن یک خاطره شیرین و خنده دار برای بقیه است!

در آخرین واکنش ها به این اظهارات عجیب روحانی برخی خبرنگاران در فضای مجازی از فهرست کسانی رونمایی کردند که در اتاق فکر تصمیم بنزینی حضور داشته اند.

 هر چند به دلیل تکذیب برخی که نامشان در این فهرست آمده و توضیح کسان دیگری مبنی بر اینکه اساسا در چنین اتاقی حضور نداشته اند، اصل این موضوع هنوز در پرده ابهام است اما همین امر انتقاد جدی دیگری را متوجه نحوه اجرای تصمیم بنزینی دولت می کند و آن این پرسش تکراری این روزهاست که آیا درباره چنین طرح حساس و بزرگی مشورت‌های لازم و موثر کارشناسی گرفته شده یا به همان مشورت های سابق و بررسی های گذشته اتکا شده؟ اگر بله، کجا و چه کسانی در جلسات مربوط به این موضوع حضور داشته اند؟ سایت الف پیشتر خواستار توضیح دولتمردان در باره نحوه تصمیم گیری بنزینی و انتشار صورت جلسات مربوط به این امر شده است. (اینجا) 

این انتقادات فزاینده و رو به رشد نشان دهنده فشار سنگین افکارعمومی بر شخص رییس جمهور  است و به نظر می رسد از فردای خروج آمریکا از برجام که تنها گزینه و راه حل دولت تدبیر و امید برای حل مشکلات مردم بود، روحانی در تور تصمیمات نادرست مدیریتی گرفتار شده و اقداماتش یکی پس از دیگری منجر به هزینه‌های مادی  ومعنوی زیادی شده و همین امر هم احتمالا اعتماد به نفس را از روحانی گرفته است و  شاید که بهتر باشد این قبیل اظهارات رییس جمهور را ناشی از فشار روانی شدید دانست نه سخنان سنجیده و حساب شده !
 
اگر چنین باشد باید گفت رسم سخن گفتن روسای جمهور در هر مقام و موقعیت کوچک و بزرگی در کشور رسم ناخوشایندی است و باید رفته رفته منسوخ شود. لزومی ندارد وقتی رییس جمهور آمادگی روحی یا آمادگی اطلاعاتی لازم را درباره امری ندارد حتما برای جمع حاضرش سخنرانی کند؛ حتی اگر این جمع حاضر جلسه استانداران باشد. رییس جمهور بیش از آنکه سخنوری و سخنرانی کند باید شنونده و اجرا کننده خوبی باشد. 

به علاوه باید گفت، سخن گفتن مقامی چون رییس جمهور بسیار مهمتر از آن است که به اظهارات نادقیق و غیر مسوولانه روزمره تنزل کند. باید کسانی باشند که برای روسای جمهور در موقعیت های مختلف بسته به اهمیت موضوعات روز و ارزیابی از افکار عمومی، «متن» بنویسند یا دستکم محورهای لازم را گوشزد کنند تا ارتباط رییس جمهور با افکار عمومی قطع نشود.