تنها اندکی پس از پیروزی دونالد ترامپ در انتخابات ریاست جمهوری 2024 آمریکا، شاهد طرح تحلیل و تفسیرهای مختلف با محوریت این مساله بوده‌ایم که رویکرد احتمالی دولت وی نسبت به ایران چگونه خواهد بود؟ به بیان ساده تر، عمده محورهای سیاست خارجی دولت ترامپ در رابطه با ایران چیست و در این رابطه باید انتظار ظهور چه نکاتی را داشته باشیم. البته که نمی توان در مورد آینده پیش بینی های قاطعی را ارائه کرد به خصوص با توجه به شخصیت غیرقابل پیش بینی ترامپ؛ با این همه، برای پاسخ به پرسش مذکور توجه به 3 نکته ضروری است.
اول اینکه ترامپ در طی سال های اخیرِ فعالیت های سیاسی خود و حضورش در قدرت یک واقعیت را پیش چشم همگان قرار داده است: او به شدت اهل نمایش و بازی های تبلیغاتی است. از این رو، به نظر می رسد که در دوره جدید حضور او در قدرت نیز بایستی انتظار نمایش های بی سر و ته وی علیه ایران و جنجال های تبلیغاتی و رسانه ای گسترده با محوریت این کشور توسط جریان های متحد با ترامپ را داشته باشیم.
اساسا ترامپ و البته از چشم اندازی کلی قدرت های غربی از همین رهگذر بوده که همواره سعی داشته اند تا علیه ملت های مستقل در جهان اقدام کنند و منافع خود را به ضرر آن ها تامین کنند. دستِ آن ها نیز در این رابطه برای کشورهایی نظیر ایران کاملا رو شده و جالب اینکه شاهد بودیم وقتی در دوره سابق حضور ترامپ در قدرت، نخست وزیر وقت ژاپن(شینزو آبه) حامل پیام وی به مقام های ارشد کشورمان بود، مقام معظم رهبری در موضع گیری معناداری خططاب به نخست وزیر ژاپن فرمودند که ترامپ را حتی شایسته مبادله پیام نیز نمی دانند و ادعاهای وی مبنی بر مذاکرات صادقانه با ایران، به هیچ عنوان واقعی نیست.
نکته دوم اینکه دستورکار اصلی دولت ترامپ علیه ایران همچون دوره پیشین حضورش در قدرت، معطوف به مسائل اقتصادی خواهد بود. ترامپ ابتکارهای تازه ای را برای ضربه زدن به ایران در حوزه اقتصادی در دستوکار خواهد داشت و در این رابطه بخش نفتی ایران و صادرات نفت کشورمان را به نحوی ویژه مورد توجه خواهد داشت.
البته با توجه به تغییر واقعیت های ژئوپلیتیکی و امنیتی در جهان کنونی در قیاس با دوره سابق حضور ترامپ در قدرت، وی درپیشبرد دستورکارهای مطلوب خود در حوزه مذکور علیه ایران با موانع جدی رو به رو است.
و در نهایت سوم اینکه ترامپ و تیم متحد وی در قدرت به نحو ویژه ای معطوف به اتحاد سازی و ائتلاف سازی علیه ایران خواهند بود. آن ها تمام تلاش خود را می کنند تا بار دیگر توافقات ابراهیم زنده شود و به زعم آن ها، ایران به یک بازیگر منزوی در سطح منطقه تبدیل شود. البته که حتی در دوره پیشین حضور ترامپ در قدرت هم شاهد بودیم که او علی رغم بکارگیری اهرم های مختلف در نهایت خودِ آمریکا را در منطقه و جهان منزوی کرد. کما اینکه وقتی در جریان یک نشست شورای امنیت، به غیر از خود آمریکا و یک کشور ذره ای آمریکای لاتین، کشور دیگری علیه ایران رای نداد، او نیکی هیلی نماینده وقت آمریکا در سازمان ملل متحد را از شدت عصبانیت برکنار کرد.
اکنون نیز که آمریکا با افول قابل توجه موقعیت بین المللی خود رو به رو است و افکار عمومی جهان از آمریکا به دلیل همدستی با جنایات صهیونیست ها علیه مردم غزه دل خوشی ندارند، موانع در مسیر دستورکار اتحادسازی دولت ترامپ علیه ایران بیشمار به نظر می رسند.
