مهر نوشت: مجلس شورای اسلامی اخیرا طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها و صیانت از حقوق ملت ایران را به تصویب رساند. در این زمینه گفتگویی با سید مصطفی میرسلیم انجام دادیم.

وی بابیان اینکه شناخت بنیادین راهبردهای دشمن در دولت وجود ندارد و طبیعتاً برنامه راهبردی برای مواجهه با آنان نیز اندیشیده نشده است، می گوید: تنها نقطه ای که به روشنی در سیاست دولت به چشم می خورد، اعتقاد به خروج از بن بستِ خودپنداشته با استفاده از سلاح مذاکره سیاسی است.

وی تصریح کرد: دولت پس از مصوبه مجلس احساس کرد آن کورسوی امید که نسبت به تغییر وضع آمریکا پیدا کرده بود، خاموش شده و در نتیجه شتاب زده نسبت به مصوبه مجلس انقلابی موضع گیری منفی کرد، در حالی که مصوبه مجلس شورای اسلامی برگ برنده و نقطه قوتی برای پشتیبانی سیاسی از دولت در صحنه تعاملات بین المللی  است.

عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام همچنین درخصوص ترور شهید محسن فخری زاده، می گوید: دشمن احتمالا بر مبنای شبیه سازی صحنه، تمرین‌های متعدد داشته‌اند.  پس اگر هوشیاری لازم برقرار بود و از بخشی از اطلاعات طرح باخبر می شدیم، می توانستیم مانع موفقیت کامل آن شویم.

متن کامل این گفتگو به شرح زیر است:

پس از شهادت شهید محسن فخری زاده، در مجلس طرحی حاوی ۹ ماده در مقابله با دشمنان جمهوری اسلامی تصویب شد. به نظر شما مهم‌ترین بخش این مصوبه کدام بخش است؟

در برجام، دولت به صورت داوطلبانه پادمان الحاقی (NPT) را پذیرفت و نسبت به آن متعهد شد. محور این معاهده، منع گسترش سلاح هسته ای است. البته در جمهوری اسلامی بنا به فتوای مقام معظم رهبری، ما معتقد به ممنوعیت تولید و به کارگیری سلاح های هسته ای هستیم، بنابراین پیوستن به پادمان الحاقی عملاً باری اضافی بر عهده ما نمی گذاشت اما خروج از آن نشانه نارضایتی ما از بدعهدی های امضاکنندگان برجام و موجب بروز نگرانی جدی آنها است. آنان از ظن خود با ما طرف می شوند نه بر مبنای حقیقت اعتقادات ما و گمان ‌شان این است که ما درصدد آن هستیم که به ساخت و تولید سلاح هسته ای بپردازیم و لذا خروج کشورمان از پادمان الحاقی علی رغم مفاد حکم شرعی، آن‌ها را به وحشت انداخته است.

اعلام مواضع مقامات آمریکا، کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و رژیم صهیونیستی بعد از شهادت شهید فخری زاده و به ویژه پس از بحث‌های جدی ما در مجلس در هنگام بررسی و تصویب طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها و صیانت از حقوق ملت ایران، نشان دهنده آن است که آنان از این تصمیم ما به وحشت افتاده اند. برای نمونه،  معاون بایدن برای بازگشت به برجام و برداشتن تحریم‌ها اعلام آمادگی کرد،  کشورهای عرب به شهادت رساندن شهید فخری زاده را محکوم کرده و رژیم صهیونیستی که در رأس این جنایت قرار دارد، با نوعی احساس ترس از عواقب این جنایت، از یک سو به دنبال آن بود که از خود رفع مسئولیت کند و از سوی دیگر نتوانست سرمستی خود را از آنچه رخ داده است کتمان کند.

عده ای از مسئولان کشور می گویند که شگرد طراحان این جنایت بی سابقه بوده است.  آیا به نظر شما قابل اجتناب بود؟

در این که هر اقدام ارعابی شگرد خاص خود را دارد، شکی نیست و جنایت اخیر طراحی دقیق و برنامه ریزی اجرایی حساب شده ای داشته است که در نوع خود شاید بی نظیر باشد و قطعا برای دستیابی به موفقیت آن، دشمن اهتمام زیاد داشته است. همچنین آنان موقعیت شناسی کرده و احتمالا بر مبنای شبیه سازی صحنه، تمرین‌های متعدد داشته اند.  پس اگر هوشیاری لازم برقرار بود و از بخشی از اطلاعات طرح باخبر می شدیم، می توانستیم مانع موفقیت کامل آن شویم.

آیا مختصات راهبرد دشمن در مواجهه با جمهوری اسلامی برای ما آشکار شده است؟

در بیش از چهل سال گذشته، دشمنان ما ابتدا با تأسیس صدها مؤسسه و نشریه، سعی کردند ایران،  ایرانیان، اسلام،  تشیع و نهضت‌های میهنی و اعتقادی به ویژه ابعاد انقلاب اسلامی را کشف کنند و بشناسند و با جمع آوری بسیار گسترده اطلاعات، شخصیت‌ های مؤثر را شناسایی کنند. در قدم بعدی با روش های مردم شناسانه کوشیدند تا نقاط نفوذپذیر ما را دریابند و از ضعف هایی که در جامعه ما وجود دارد، برای رخنه کردن در میان ما و حتی یارگیری از میان منافقان و بدخواهان استفاده کنند. در قدم سوم با بهره گیری از آن اطلاعات به تدوین راهبرد پرداختند. تمام برنامه هایی که پیاده کرده اند، از آن راهبرد منشعب می شود.

آیا دقیقا راهبرد دشمن برای ما آشکار شده است؟

محور اصلی راهبرد، براندازی نظام جمهوری اسلامی است که با اقدام در سه زمینه اصلی آن را پیگیری می کنند. مورد اول بحث نظامی است که جنگ تحمیلی هشت ساله عراق علیه ایران و بعدها جنگ و آشوب های ناشی از استقرار و پیشروی داعش که هدف اصلی آن ایران بوده اما با هوشیاری سرداران و سپاهیان اسلام، میدان جنگ در بیرون از میهن مان محصور شد.

مورد بعدی زمینه سیاسی است که با جستجو و تقویت عناصر خودکامه،  عوام فریب،  مفتون و عاری از خودباوری و نیز گسترش و پشتیبانی از گروه های منحرف سیاسی و اعتقادی و دامن زدن به دنیاطلبی و اشاعه مفاسد و تباهی های گوناگون به ویژه اقتصادی پیگیری شده است.

زمینه بعدی شبیخون فرهنگی است که برای تضعیف خاستگاه دینی انقلاب و کم رنگ کردن هویت ایرانی _ اسلامی ما و زایل کردن خودباوری و خصوصاً از هم پاشیدن کانون خانواده با اشاعه فحشا و منکرات و در نتیجه دستیابی به پژمردن جمعیت و کاهش و انقراض نسل ایرانی پیگیری شده است.

با همان محور اصلی یعنی براندازی نظام جمهوری اسلامی، در همه این زمینه ها طرح‌های متعددی به اجرا گذاشته شده که اغلب آن طرح ها،  به لطف خدا کاملا موفق نشده اما خسارت های جبران ناپذیری به ما زده است.

به سوال قبلی خود درباره طرح اقدام راهبردی برای لغو تحریم ها بازگردیم. به نظر شما چرا دولت نسبت به مصوبه هسته ای مجلس به سرعت ابراز نظر منفی کرد؟

دولت فاقد هر گونه راهبرد مستقل برای مواجهه با دشمنان کشورمان بوده و این تعجب آور نیست اگر بگویم با ساده لوحی، برخی از دشمنان را دوست می پنداشته است. شناخت بنیادین راهبردهای دشمن در دولت وجود ندارد و طبیعتاً برنامه راهبردی برای مواجهه با آنان نیز اندیشیده نشده است.  تنها نقطه ای که به روشنی در سیاست دولت به چشم می خورد، اعتقاد به خروج از بن بستِ خودپنداشته با استفاده از سلاح مذاکره سیاسی است. این مذاکره سیاسی بدون راهبرد مناسب ولی هنرمندانه انجام شد و در مقایسه با بنیه کارشناسی رقبا، به دستاوردهایی رسید که طبیعتا با زیاده خواهی های متداول آمریکایی ها هیچ کدام عملیاتی نشد و جز ناکامی نتیجه ای برای کشور نداشته است.

با ظاهر شدن بایدن، نور امیدی در دولت ما درخشیدن گرفت به این امید که جنازه برجام زنده شود و آنان امید به وفاداری آمریکا (!) و پایبندی اروپا به تعهداتش دارند. اما ترور شهید فخری زاده نشان داد که امیدوار بودن به دشمن نتیجه ای جز خسارت ندارد.

مجلس شورای اسلامی بلافاصله تصمیم داهیانه ای گرفت اما دولت احساس کرد آن کورسوی امید که نسبت به تغییر وضع آمریکا پیدا کرده بود، خاموش شده و در نتیجه شتاب زده نسبت به مصوبه مجلس انقلابی موضع گیری منفی کرد. در واقع دولت می دید که تمام موجودیتش که بر پایه های سست مذاکرات برجامی استوار شده بود فرو ریخته است، در حالی که مصوبه مجلس شورای اسلامی برگ برنده و نقطه قوتی برای پشتیبانی سیاسی از دولت در صحنه تعاملات بین المللی  است و دولت باید با درایت از این ابزار به خوبی استفاده کند نه این که در مقابل آن بایستد. امیدوارم رئیس جمهور و همفکرانش خود را اصلاح کنند و در جهت اجرای مصوبه مجلس، بدون تکبر و لجاجت بکوشند و مطمئن باشند که خیر در همسو شدن با مردم و محصول مشورت نمایندگان شان است.

آیا به نظر شما مصوبه اخیر مجلس برای دستیابی ما به مقصود کفایت می کند؟

دو دسته اقدام را باید از هم تفکیک کرد، یک مورد اقدامات انفعالی است که در این حالت ما پس از حرکت رذیلانه دشمن به منظور تلافی و جبران نسبی خساراتی که در اثر جنایت دشمن بر ما وارد آمده است،  دست به کار می شویم اما ابتکار عمل از ما نیست که اغلب اقداماتی که تاکنون انجام گرفته انفعالی بوده است. مورد بعدی اقدامات بازدارنده است که در این حالت ابتکار عمل با ما است و بر مبنای راهبردی سنجیده، طرح هایی را فعالانه اجرا می کنیم که دشمن را آشفته خاطر کند و مانع تجاوز و شرارت او شود. در این زمینه یعنی اقدام مبتکرانه و فعالی که هزینه شرارت را برای دشمن بسیار گران می کند، ما دستاورد رضایت بخشی نداشته ایم.

اقدامات آتی ما باید بر مبنای این راهبرد تنظیم شود و نه تنها دست دشمن را بخوانیم، بلکه فعالانه کاری کنیم تا آنان در بهت فرو بروند و فرصت نکنند به طراحی شرارت بپردازند. پس ما باید اقدامی که بازدارنده قطعی باشد را در دستورکار قرار دهیم.  بر این اساس،  مصوبه اخیر لازم بود اما کافی نیست و ان شاءالله تکمیل خواهد شد.