گروه تعاملی الف - غلامرضا بنی اسدی:

"شان مردم بزرگ ایران زندگی ناآرام نیست." این دردمندانه‌ترین و دلسوزانه‌ترین کلامی است که از زبانِ مرجعِ قرآن پژوه برمی‌خیزد، کلامی که خدا کند در گوشِ هوشِ مسئولانِ محترم بنشیند، به برنامه تبدیل و به خدمت بدل شود تا اندکی آرامش بگیرد زندگی این مردم باکرامت و ملتِ بزرگ.

چنان که درخبرها آمده است، حضرت آیت‌الله جوادی آملی- روزهای پیش- در دیدار معاون وزیر جهاد کشاورزی و رئیس سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور و هیئت همراه گفتند: "ما مردم ایران، مردمی بزرگ و بزرگ زاده هستیم، ما نه یعنی حوزوی‌ها و دانشگاهی‌ها، بلکه تمام مردم ایران، آقا و آقازاده هستند چون شناسنامه دارند، تاریخ دارند، جغرافیا دارند، و کشوری که دارای تاریخ و جغرافیا باشد، بزرگ است، شما در هر کجای ایران قدم بگذارید، اثری از آثار باستان این کشور می‌بینید بر خلاف کشوری مانند آمریکا که دارای جغرافیا و آثار باستانی کهن نیست، مردم ایران هزاران سال با شرف زندگی کرده‌اند، لذا شان این مردم بزرگ، زندگی ناآرام نیست!"

این ناآرامی ها دارد بزرگی ما را چنان می‌تراشد که به فقرِ بزرگواری هم دچار می‌شویم. دست‌های دست‌گیر، روز به روز کم تعداد‌تر و در عوض به دست‌های نیازمندِ دست گیری، اضافه می‌شود. این است که صدای آیت‌الله را هم بلند کرده است. تجربه سه دهه روزنامه نگاری این قلم هم این ناآرامی را گواه است. درگذشته وقتی دردِ دردمندی را مطرح می‌کردیم، بی‌شمار دستان کرامتمند و درمانگر به سوی ما دراز می‌شد. گزارشی که کار می‌کردیم، مستاجری را که بار و بنه‌اش کنار خیابان ریخته شده بود را صاحب خانه می‌کرد. اگر از کفش پاره دانش‌آموز یک مدرسه می‌نوشتیم، کفشِ همه دانش‌آموزانِ آن مدرسه نو می‌شد. اگر از بدهی گرفتاری می‌نوشتیم، به اندک زمانی، حسابش چنان پر می‌شد که چک‌هایش یکی بعد از دیگری پرداخت شوند. ما بزرگواری و داد و دهش مردم را نیکو تجربه می‌کردیم. اما دریغا که امروز با آن روزهای غمگساری و مواسات خیلی فاصله دارد.

حالِ ما چنان خوب نیست که بتوانیم برای بدحالان چاره کنیم. با این تورم و گرانی، قشرِ متوسط که دست یاری‌گر داشت، روز به روز لاغر‌تر می‌شود. مردم به گروه برخورداران اضافه نمی‌شوند که سیاهه فقیران طولانی‌تر می‌شود. وقتی سبد معیشتی طبق پیش‌بینی صاحبنظران اقتصادی برای سال آینده وضعیتی بشدت بدتر از امسال خواهد داشت، معنایش این می‌شود که فرد صاحب شغل هم درصد قابل توجهی از مخارج را کم می‌آورد چه رسد به کسانی که شغل دائمی ندارند.

امیدواریم مسئولان با همت و برنامه‌ریزی، بکوشند تا جایی که می‌شود، حال مردم بهتر شود. تا می‌شود برای بازگرداندن بزرگی مردم تلاش کنند تا روزهای خوش بزرگواری مردم هم احیا شود.