قاعدتا نمی‌توانیم امام علی را آنگونه که باید وصف کنیم. مرید در هر مرتبه ای از معرفت نمی‌تواند مراد خویش را توصیف نماید. لذا به وصف نبی اکرم (ص) از ایشان بسنده می‌کنیم، که همین وصف نیز در ذهن ما نگنجد. بر قاعده‌ی بزرگان، «مالایدرک کله، لایترک کله»، آن‌چه که امکان درک ِ تمامش وجود ندارد، نباید کامل هم ترک شود. و به قول شاعر « آب دریا را اگر نتوان کشید، هم به قدر تشنگی باید چشید». 

• الغرض، پیامبر اعظم ص، امام علی را «ابوتراب» لقب دادند که بزرگانی چند در باره این لقب، و شأن بیان آن نکاتی فرموده اند که جملگی لذت بخش و حکیمانه است. اما در این میان، «اقبال لاهوری» پارسی سرای پاکستانی و مروج نظریه‌ی «بازگشت به خویشتن»، با ذوقی حکمت گونه ابوتراب را این‌گونه تعبیر می‌کند که:         "خاک تاریکی که نام او تن است                             عقل از بیداد او در شیون است ....

 
شیرحق این خاک را تسخیر کرد
این گل تاریک را اکسیر کرد

مرتضی کز تیغ او حق روشن است
«بوتراب از فتح اقلیم تن است" 

- در وصفی دیگر از شیخ الرئیس، ابن سینای بزرگ درباره امام علی ع آمده است که :
«علی بین الناس کالمعقول بین المحسوس / المحسوسات». در بیان ابن سینا، بین علی (ع) به منزله‌ی نورخدا و مظهر عقل کل، با دیگران، به اندازه عالم عقل و عالم محسوسات است.

-  میلاد پر برکتش برای همه مبارک است. خدای بزرگ را برای نعمت وجودش شاکریم.