به گزارش ایسنا، این موضوع ثابت شده است که انواع خاصی از نور می‌توانند یک درمان مؤثر و کمتر ‌تهاجمی برای سرطان‌های پوست یا نمونه‌های مشابه آن باشند.

به نقل از مدیکال اکسپرس، این روش وقتی امکان‌پذیر است که داروی مورد نظر با نور ترکیب و فعال شود، اما سرطان‌های ریشه‌دار که توسط بافت، خون و استخوان احاطه شده‌اند، همیشه فراتر از تأثیرات درمانی نور بوده‌اند.

دانشمندان «دانشگاه نوتردام»(University of Notre Dame) با هدف به ارمغان آوردن مزایای نور برای سرطان‌هایی که دسترسی به آنها سخت‌تر است، یک دستگاه LED بی‌سیم ابداع کرده‌اند که می‌توان آن را در بدن کاشت. هنگامی که این دستگاه با رنگ حساس به نور ترکیب می‌شود، نه تنها سلول‌های سرطانی را از بین می‌برد، بلکه واکنش سیستم ایمنی را نیز برای هدف‌گیری سرطان تنظیم می‌کند.

«توماس اوسالیوان»(Thomas O'Sullivan)، دانشیار مهندسی برق دانشگاه نوتردام و از پژوهشگران این پروژه، گفت: برخی از رنگ‌های نور بیشتر از رنگ‌های دیگر به عمق بافت‌ها نفوذ می‌کنند. به نظر می‌رسد آن نوع نور -در این مورد نور سبز- که به عمق نفوذ نمی‌کند، توانایی ایجاد یک واکنش قوی‌تر را در برابر سلول‌های سرطانی دارد.

برای مؤثر شدن نور در از بین بردن سلول‌های سرطانی باید رنگی که حاوی مولکول‌های جاذب نور است، به سلول‌ها تزریق شود. پس از روشن شدن دستگاه، نور به انرژی تبدیل می‌شود و این انرژی، اکسیژن خود سلول‌ها را سمی می‌کند تا سلول‌های سرطانی را علیه خودشان تحریک کند. این دستگاه در واقع به مرگ سلولی منجر می‌شود.

«بردلی اسمیت»(Bradley Smith)، استاد دانشگاه نوتردام و از پژوهشگران این پروژه، گفت: «هیلی سندرز»(Hailey Sanders)، دانشجوی بیوشیمی و «سانگهون رو»(SungHoon Rho)، دانشجوی مهندسی برق، با دقت به این نکته اشاره کردند که سلول‌های سرطانی در معرض درمان متورم شده‌اند. این مشخصه یک نوع مرگ سلولی است که به‌ویژه در تحریک واکنش ایمنی خوب عمل می‌کند. هدف ما این است که فقط کمی از مرگ سلولی را القاء کنیم تا سیستم ایمنی تحریک شود و حمله به سرطان را آغاز کند.

در پژوهش‌های آینده، این دستگاه در موش‌ها مورد استفاده قرار خواهد گرفت تا مشخص شود که آیا فرآیند آغازشده کشتن سرطان در یک تومور، سیستم ایمنی را وادار می‌سازد تا تومور سرطانی دیگری را شناسایی و به آن حمله کند یا خیر.

اوسالیوان خاطرنشان کرد که این دستگاه به اندازه یک دانه برنج است و می‌توان آن را مستقیما به تومور سرطانی تزریق کرد تا پس از آن، از راه دور با یک آنتن بیرونی فعال شود. هدف این است که از این دستگاه نه تنها برای ارائه درمان، بلکه برای نظارت بر واکنش تومور، تنظیم قدرت سیگنال و زمان‌بندی در صورت لزوم استفاده شود.

این پژوهش در مجله «Photodiagnosis and Photodynamic Therapy» به چاپ رسید.