به گزارش الف، رفتهرفته و با نزدیکشدن به مراسم تنفیذ مسعود پزشکیان، وظیفه کارگروههای مختلف برای معرفی گزینههای منصبهای دولتی و وزارتخانهها در حال اتمام است و در همین روزهای اخیر، نفرات مدنظر کارگروهها برای چند وزارتخانه مشخص شده است. هر چند که هنوز بهصورت رسمی این اتفاق رخ نداره اما اظهارات افراد حاضر در برخی از کارگروهها و مواضعشان در شبکههای اجتماعی و همچنین اخبار منتشره از رسانههای اصلاحطلب، حاکی از آن است که لیست بلندبالایی از گزینههای مدنظر وزارتخانهها تهیه شده و بر اساس رایآوری بیشتر آن نامزدها در کارگروهها، اسامی آنها به رئیس شورای راهبری انتخاب اعضای کابینه چهاردهم و سپس رئیسجمهور منتخب ارائه میشود. اما در روزهای اخیر و در خصوص گزینههای وزارت راه و شهرسازی موقعیت دشواری برای رئیسجمهور منتخب رقم خواهد خورد.
*چه کسانی برای وزارت راه و شهرسازی معرفی میشوند؟
آنطور که پیداست و بر اساس اخبار غیررسمی، کارگروه زیربنایی شورای راهبری انتخاب اعضای کابینه دولت چهاردهم پس از مشورت با متخصصین و تشکلهای مربوطه، به 5 گزینه برای تصدیگری وزارت راه و شهرسازی رسیده که این گزینهها و به ترتیب بیشترین رای کسبشده، عبارتند از: 1- عباس آخوندی 2- فرزانه صادق مالواجرد، 3- پیروز حناچی، 4- محسن هاشمی رفسنجانی، 5- محمد اسلامی.
4 تن از این 5 گزینه، چهرههای شناختهشدهای هستند و تنها فرد کمتر شناختهشده، فرزانه صادق مالواجرد است. در رزومه کاری او، حضور در وزارتخانه راه و شهرسازی از سال 97 به بعد دیده میشود و در زمان حضور محمد اسلامی در این وزارتخانه، بهعنوان معاون و پس از آن و طی سالهای بعد در دولت سیزدهم در قامت مشاور ایفای نقش کرده است.
*موردی عجیب و پرچالش
نکته قابلتوجه و عجیب این لیست اعلام شده، حضور عباس آخوندی در بین گزینههای مدنظر سکانداری وزارت راه و شهرسازی است که بسیار عجیب بهنظر میرسد؛ فردی که بهدلیل کارنامه خود در این وزارتخانه طی سالهای 92 تا 97 و همچنین تقابل علنی با طرحهایی چون مسکن مهر که منفعتش نصیب طبقات ضعیف جامعه میشد، وجهه مناسبی نزد افکار عمومی ندارد و به نظر نمی رسد تناسبی نیز با شعار عدالت و انصاف رئیس جمهور منتخب داشته باشد.
آخوندی که از پیروان و معتقدین به آموزههای نظام بازار آزاد است، معتقد است که دولتها نباید در قیمتگذاری هیچ کالایی حتی مسکن که سرپناه مردم است هم دخالت کنند و ساز و کار عرضه و تقاضا تعیینکننده قیمتهای نهایی است. علاوه بر این، او تحت هیچ شرایطی نقشآفرینی دولتها در ساخت مسکن را برنمیتابد و به تصدیگری بخش خصوصی در این حوزه اعتقادی وافر دارد.
کارنامه آخوندی طی دو دوره وزارت خود (دولت دوم مرحوم هاشمی و 6 سال در دولت روحانی) حاکی از آن است که عمیقترین بحرانهای حوزه مسکن در کشور طی دوران وزارت او رقم خورده اما با این وجود، نامش در میان گزینههای مدنظر وزارت راه و شهرسازی دولت چهاردهم بهچشم میخورد.
در صورت معرفی آخوندی یا گزینه هایی مانند او از سوی شورای راهبردی انتخاب کابینه دولت چهاردهم به پزشکیان، شرایطی که مسعود پزشکیان با آن مواجه است بیشباهت به موقعیت ارّه نیست؛ او در چنین شرایطی نه میتواند از مسیری که تصمیم به قدمنهادن در آن گرفته منصرف شود و نه میتواند محکمتر به پیش براند. مخالفت با گزینههای اعلامی یعنی پشتپا زدن به ساز و کار مشورتی موجود، نظر کارشناسان و آنچه که خرد جمعی نامیده میشود و تندادن به خروجی کارگروهها یعنی نارضایتی عمومی در حوزههای مختلف. مگر آنکه قایل به تغییر مواضع این افراد باشیم که هیچ نشانه ای از آن به چشم نمی خورد.
آنچه که مسلم است، شرایط دشوار رئیسجمهور منتخب برای چیدمان کابینه خود و رسیدن به گزینههای مطلوب با توجه به ساز و کاری است که او و اطرافیانش برای معرفی اعضای کابینه چهاردهم در نظر گرفتهاند.
