میرزا محمدعلی صائب تبریزی از شاعران بزرگ ایران، در قرن یازدهم هجری و در دوره صفویه است. او در سال ۱۰۰۰ هجری قمری در شهر تبریز متولد شد و در سال ۱۰۸۰ هجری قمری چشم از جهان فروبست.

خانواده صائب تبریزی به دستور شاه عباس اول از شهر تبریز به منطقه عباس آباد اصفهان کوچ کردند. صائب دوران جوانی خود را در اصفهان به آموزش علوم مختلف پرداخت و در سال ۱۰۳۴ به کشور هندوستان عزیمت کرد.

پس از مدتی به هرات و سپس به کابل رفت. این شاعر فرزانه ۸ سال بعد به اصفهان بازگشت و عنوان ملک الشعرا را از شاه عباس دوم کسب کرد. میرزا محمدعلی در طول ۸۰ سال زندگی خود اشعار باارزش بیشماری را سروده است که تعداد آن‌ها در حدود ۶۰ هزار الی ۱۲۰ هزار بیت است.

آرامگاه این شاعر خوش فکر در اصفهان، در محلۀ لُنبان قرار گرفته است. این محله در زمان حیات این شاعر خوش ذوق به تکیۀ میرزا صائب شهرت داشت.