در روزهای اخیر و حتی شرایط فعلی، ونزوئلا صحنه تنش و درگیری های گسترده بوده است. موضوع از این قرار است که پس از برگزاری انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا و پیروزی مجدد نیکلاس مادورو رئیس جمهور فعلی ونزوئلا در این انتخابات، ادموندو گونزالس رقیب اصلی وی و جریان اپوزیسیون ونزوئلا مدعی شده اند که در انتخابات، تقلب رخ داده و در حقیقت پیروز انتخابات آن ها هستند. 

آمریکایی ها نیز بر طبل تقلب در انتخابات ونزوئلا می کوبند و به طور رسمی مدعی شده اند که جریان اپوزیسیون  ونزوئلا پیروز انتخابات ریاست جمهوری این کشور شده است. در این راستا، جدای از آمریکا، شمار دیگری از کشورهای غربی و البته متحدان بین المللی آن ها نیز از پذیرش نتیجه نهایی انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا خودداری کرده اند و نامزد جریان اپوزیسیون این کشور را که در جریان انتخابات اخیر توانسته 44 درصد از آرا را کسب کند، پیروز انتخابات معرفی کرده اند.  

در این راستا، چه جریان اپوزیسیون ونزوئلا و چه دولت های غربی، کارزار گسترده ای را علیه دولت مستقر در این کشور به راه انداخته اند و با تشدید ناآرامی ها در این کشور مهم آمریکای لاتین سعی دارند تا دستورکارهای مطلوب خود را به پیش برند. وزیر دفاع ونزوئلا به صراحت اعلام کرده که غرب به دنبال یک کودتای انتخاباتی در ونزوئلا است و مادورو نیز تاکید کرده که ونزوئلا در برابر فشارهای تحمیلی خارجی و عوامل داخلی آن ها کوتاه نخواهد آمد. نباید از یاد ببریم که در دوره پیشین انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا نیز قدرت های غربی و به ویژه دولت آمریکا، تحرکات گسترده ای را علیه دولت مستقر در این کشور در پیش گرفتند و با حمایت از خوان گوآیدو نامزد جریان اپوزیسیون، وی را تبدیل به رئیس جمهور خودخوانده ونزوئلا کردند. دستورکاری که خیلی زود شکست خورد و گوایدو نیز حاشیه‌نشین شد. 

با این همه، یک سوال مهم و محوری مطرح است و آن اینکه چرا آمریکا و به طور کلی مجموعه قدرت های غربی در ونزوئلا به دنبال کودتای انتخاباتی هستند؟

پاسخ به این سوال را باید در الهام بخش بودن نوعِ تقابل ونزوئلا با آمریکا و امپریالیسم غربی در منطقه آمریکای لاتین جستجو کرد. ونزوئلا در حوزه اقتصاد خود تا حد زیادی به صادرات مواد خام و معدنی وابسته است و بخش صنعت آن پیشرفت چندانی نداشته است. در این راستا، جهان غرب و به طور خاص دولت آمریکا هر زمان که مایل بوده اند تا ونزوئلا را به مسیرهای مطلوب خود هدایت کنند، تشدید فشارها علیه صادرات ونزوئلا را در دستورکار قرار داده اند. حال در سال های گذشته، مردم ونزوئلا علی رغم تحمیل سیل قابل توجهی از فشارهای اقتصادی که ناشی از خصومت ورزیهای قدرت های غربی بوده اند، باز هم به دولت و شخصیت های ضدامپریالیست در این کشور رای داده و می دهند. 

این موضوع عملا از ونزوئلا در منطقه آمریکای لاتین یک الگو ساخته و جهان غرب و به طور خاص آمریکایی ها قویا از این مساله هراس دارند. در حقیقت، مردم ونزوئلا به الگوهای تحمیلی توسعه غربی و مداخلات آن ها علیه کشور خود نه می گویند و با تحمل انواع سختی ها به دنبال حراست از استقلال کشورشان و حصول پیشرفت هستند. این ایده و تفکر به شدت برای قدرت های غربی خطرناک است و درست به همین دلیل است که غربی ها برای کنار زدن دولت مستقر در ونزوئلا و سیاست های ضدامپریالیستی در این کشور، به هر اقدامی دست می زنند.