سایت روزنامه اطلاعات نوشت: در نخستین روزهای آذر ۱۴۰۳ ویدیویی در فضای مجازی منتشر شد که صعود پرتابه‌ای از اطراف شهر شاهرود به سمت آسمان را نشان می‌داد.

ساعاتی قبل از پرتاب این پرتابه خبرگزاری صداوسیما در پستی به نقل از اکانت منتسب به فرماندهی فضایی سپاه در شاهرود نوشته بود: «چشمانتان را که در این شب‌های ناآرام بی‌وقفه در حال رصد هوا و فضا هستند، کور خواهیم نمود تا از رویت آن چه به سوی شما می‌آید، فارغ شوید. شریان خون‌رسان به مولفه‌های قدرتتان را قطع و مولفه‌های قدرتتان را ناتوان خواهیم نمود و جهان شاهد این شگفتی خواهد بود...» و پس از انتشار این تصاویر نیز نوشت: «پیام ما از شاهرود به تل آویو ارسال شد. ما اثبات نموده‌ایم شما از رسیدن به اهدافتان در پایگاه شاهرود ناکام مانده‌اید. حالا شما باید منتظر پاسخ قاطع ما از هوا و فضا به باارزش‌ترین داشته‌هایتان باشید.»

این دو توییت حاوی تصاویر حمل یک موشک بود که برخی این گمانه‌زنی را مطرح کردند که ماهواره جاسوسی اسرائیل با موشک ایران هدف قرار گرفته و از سویی دیگر اکانت‌های منتسب به رژیم صهیونیستی مدعی آزمایش موشک قاره‌پیما شده‌اند. همچنین برخی کارشناسان با اشاره به نوع صعود موشک احتمال دادند آزمایش موشک خرمشهر ۴ با سوخت مایع باشد. اگر چه باید تا اعلام رسمی جزئیات این رویداد صبر کرد اما... در این گزارش احتمالات درباره ویدیوی منتشرشده از شاهرود را بررسی می‌کنیم.

آیا انهدام ماهواره جاسوسی خبر از یک عملیات پیچیده نظامی می‌دهد؟

برخی کارشناسان حوزه نظامی این احتمال را مطرح کردند که ویدیوی شاهرود مربوط به انجام یک عملیات پیچیده نظامی برای انهدام ماهواره جاسوسی اسرائیل بوده است. یکی از فرضیات این است که اسرائیل پیش از این شاهرود را به عنوان یکی از اهداف حملات احتمالی خود در نظر گرفته بود و با انجام این عملیات در شاهرود، ایران به نوعی اعلام می‌کند که پایگاه هوایی آن شهر کاملا سالم و آماده اجرای عملیات‌های راهبردی است و هیچ‌گونه آسیبی از سوی حملات دشمن به آن وارد نشده است.

همچنین شاهرود، با توجه به موقعیت جغرافیایی، به عنوان نمادی از توانایی و اعتماد به نفس نظامی ایران در مقابل اسرائیل به کار گرفته شده است. این انتخاب به‌طور غیرمستقیم پیامی به اسرائیل می‌رساند که حتی شهرهای کوچک ایران نیز آمادگی کامل برای مقابله با تهدیدات را دارند و می‌توانند در یک عملیات پیچیده نقش کلیدی ایفا کنند.

آزمایش موشک قاره‌پیما نشانه چیست؟

اکانت‌های منتسب به صهیونیست‌ها اتفاق شاهرود را نوعی آزمایش موشک قاره‌پیما توسط ایران دانستند. موشک‌های قاره‌پیما یا ICBM موشک‌هایی با برد بسیار طولانی هستند. ویژگی‌های اصلی این موشک‌ها عبارت‌اند از:

برد بسیار بالا: برد این موشک‌ها معمولا بین ۵٬۵۰۰ تا ۱۵٬۰۰۰ کیلومتر است و می‌توانند قاره‌های مختلف را هدف قرار دهند. این برد بلند توانایی حمله به اهداف دوردست را فراهم می‌کند.

سرعت بسیار بالا: این موشک‌ها با سرعتی بسیار بالا حرکت می‌کنند به گونه‌ای که می‌توانند در مدت زمان کوتاهی به هدف مد نظر برسند. این سرعت، امکان رهگیری را برای سیستم‌های دفاع موشکی دشوار می‌کند.

پرتاب چندمرحله‌ای: موشک‌های قاره‌پیما معمولا دارای چند مرحله هستند. هر مرحله از موشک، پس از مصرف سوخت، از مرحله قبلی جدا می‌شود و به این ترتیب مرحله بعدی را سبک‌تر می‌کند و برد موشک را افزایش می‌دهد.

حمل چند کلاهک: بسیاری از ICBM‌ها قابلیت حمل چندین کلاهک مستقل هدایت‌شونده را دارند. این یعنی موشک می‌تواند چندین هدف مختلف را به طور همزمان و مستقل هدف قرار دهد. هر کلاهک نیز می‌تواند اهداف جداگانه‌ای را مورد اصابت قرار دهد.

سیستم هدایت پیشرفته: این موشک‌ها به سیستم‌های هدایت پیشرفته‌ای مجهز هستند که به آن‌ها امکان می‌دهد با دقت بالایی به اهداف مد نظر برسند. سیستم‌های هدایت این موشک‌ها ممکن است شامل سامانه‌های ناوبری اینرسیایی، GPS و یا هدایت ماهواره‌ای باشند.

ورود مجدد به جو: این موشک‌ها دارای سرجنگی‌هایی هستند که می‌توانند پس از خروج از جو و طی مسیر بالستیک، مجدد به جو بازگردند و با سرعت بالا به سمت هدف فرود آیند. این توانایی به موشک اجازه می‌دهد تا از سیستم‌های دفاعی دشمن عبور کند.

وان حمل کلاهک‌های هسته‌ای قدرتمند: ICBM‌ها به طور خاص برای حمل کلاهک‌های هسته‌ای با توان تخریب بسیار بالا طراحی شده‌اند و می‌توانند خسارت‌های گسترده‌ای ایجاد کنند.

به دلیل این ویژگی‌ها، موشک‌های قاره‌پیما به عنوان یکی از اصلی‌ترین اجزای تسلیحات استراتژیک در زرادخانه‌های نظامی قدرت‌های بزرگ محسوب می‌شوند.

خرمشهر ۴ با سوخت مایع

برخی کارشناسان نظامی نیز این احتمال را مطرح کردند که ایران موشک خرمشهر ۴ با سوخت مایع را تست کرده است. نکته حائز اهمیت در این مورد مایع بودن سوخت موشک است که با سوخت جامد تفاوت‌های خاصی دارد.

به طور کلی، موشک‌های با سوخت مایع برای ماموریت‌های دقیق و پیچیده مانند پرتاب ماهواره‌ها و موشک‌های قاره‌پیما کاربرد بیشتری دارند، در حالی که موشک‌های با سوخت جامد به دلیل سادگی، ایمنی و آمادگی سریع‌تر، در کاربردهای نظامی و موشک‌های کوتاه‌برد تا میان‌برد ترجیح داده می‌شوند.