روزنامه اطلاعات نوشت: مردم، در روزهای اخیر به یک باره با موج رگباری افزایش قیمت ها مواجه و شوکه وغافلگیر شده اند. رشد ۳۳ درصدی قیمت خودرو تا ۲۰۰ میلیون تومان، افزایش تعرفه گاز، افزایش ۳۸ درصدی قیمت برق، افزایش قیمت بسته های اینترنت، رشد ۲۰ درصدی قیمت تخم مرغ، رشد قیمت نان وظهور نان ۱۰۰هزارتومانی، افزایش ۳ برابری نرخ معاینه فنی خودروها، کمبود ورشد آرام قیمت گوشت قرمز وروغن، پرکشیدن بهای گوجه فرنگی، افزایش عوارض برخی بزرگراه ها، رشد قیمت دلار وماندگاری آن در بهای ۶۸ تا ۷۰ هزار تومان که به گفته رئیس کل بانک مرکزی رضایتبخش است، بخشی کوچک از این افزایش ها است؛ وگرنه این فهرست سر دراز دارد .

اما این تمام ماجرا نیست و برای سال آینده هم تدابیری! برای افزایش قیمت  ها در حال انجام است. براین اساس، قرار است بخشی از ارز ۱۲ میلیارددلاری تخصیص یافته برای واردات کالاهای اساسی  و دارو در لایحه بودجه ۱۴۰۴ به قیمت نیما- یعنی حدود ۵۰ هزار تومان- تامین شده وبه علاوه، بهای ارز آن بخشی از کالاهای اساسی هم که ارز ترجیحی می گیرد، از ۲۸۵۰۰ تومان به ۳۸۵۰۰ تومان رسیده و حدود ۳۵ درصد، گران شود.

تمام این گرانی ها درحالی است که متوسط رشد حقوق ها در سال آینده  ۲۰ درصد بوده، یارانه نقدی تغییر نخواهد کرد، ردیفی برای حمایت کالایی از اقشار آسیب پذیر در بودجه نیست ، مالیات برارزش افزوده همچنان ۱۰ درصداست، پرداخت وام خردبانکی برای "گذاران زندگی با وام" کاهش یافته وشهرداری درحال ایجاد مقدمات پولی کردن برخی اتوبان های تهران است.

حال سوال بی پاسخ از دولت ومجلس و دیگر اجزای حاکمیت این است که خیلی شفاف و صریح  و بدون لفاظی های رایج بفرمایند مردم با فشار این گرانی  های جدید چه کنند؟ از کجا بیاورند؟ مثلا می گویید بازنشستگان با افزایش  های خجالت آور ۲۵ تا ۲۵۰ هزار تومانی که اخیرا سازمان تامین اجتماعی پس از آن همه منت و بوق و کرنا و خبررسانی به نام متناسب سازی انجام داده، سرکنند؟ بیماران عطای درمان و دارو را به لقایش ببخشند و به آخرت فکر کنند؟ مردم نخورند و نپوشند و نخرند و فقط کار کنند و هزینه بدهند تا جیب دولت پر شود؟

لذا وظیفه امروز دولت این است که راه علاج وضعیت موجود اقتصادی را از جایی دیگر به جز جیب مردم بجوید.

راه حل هم کاملا روشن است: اول تجدید نظر جدی در سیاست خارجی وبرداشتن فوری تحریم ها و دوم آغازمبارزه جدی و بیرحمانه با فساد و آقازاده بازی و انحصار تجاری ورانت خواری های گسترده، که ریشه واقعی رشد قیمت هاست.