دکتر علی دارابی در یادداشتی نوشت؛ به لطف الهی و همت همکارانم در معاونت میراث فرهنگی « دومین جشنواره تولیدات چند رسانه ای میراث فرهنگی » به میزبانی استان قزوین از ۸ تا دهم آذر ۱۴۰۲ برگزار شد.

- استقبال مردم و علاقه مندان به گونه ای بود که سالن ۸۰۰ نفری دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره) پاسخگو نشد و بیش از ۳۰۰ نفر از حاضران ایستاده و در راهروها و پله های سالن ساعت ها به تماشا و اجرای برنامه های جشنواره نشستند. 

۲۰۰۰ اثر به دبیرخانه دومین جشنواره رسید. بیش از ۵۰ نفر از استادان و صاحب نظران، هفته ها به داوری آثار پرداختند و در مجموع ٦٠ نفر لوح تقدیر و تندیس جشنواره و هدایای نقدی را از آن خود کردند. مبارکشان باد.! 

-  ۱۴ کارگاه آموزشی (۱۰ کارگاه در قزوین و ۴ کارگاه در تهران) با حضور استادان و صاحب نظران برجسته میراث فرهنگی، سینما و تلویزیون و رسانه کشور برگزار شد. 

- احمد مسجد جامعی، مجید مجیدی، احمدرضا درویش، سید محمد بهشتی، یونس شکرخواه، شهرام گیل آبادی و ... از جمله کسانی بودند که کارگاه را اداره کردند و همه این کارگاه ها به صورت زنده پخش گردید.

-  ۱۴۰ اثر سینمایی جشنواره از طریق سینما،  و پلتفرم های مختلف پخش گردید، در کنار آن با اجرای ۲۰ اثر نمایشی میراثی که بیش از ۳ هزار نفر از علاقه مندان در کاروانسرای سعدالسلطنه به تماشای آن نشستند، جلوه هایی از مردمی کردن جشنواره میراث فرهنگی را مشاهده کردیم. 

- جشنواره در ۸ بخش برگزار شد؛ کتاب/ پایان نامه/ سینما/ هنرهای نمایشی/ رادیو و تلویزیون/ هنرهای رایانه ای و جایزه ویژه قزوین/ بیش از ۴۵ نفر از اصحاب رسانه از استان قزوین و اعزامی از تهران از ساعات اولیه جشنواره تا پایان گزارش های لحظه به لحظه برنامه ها را بازتاب و پوشش خبری دادند. 

جشنواره حال مردم استان قزوین و اهالی هنر، رسانه، مطبوعات، میراث فرهنگی را خیلی خوب کرد. شادی، نشاط، همبستگی اجتماعی از مهم ترین دستاوردهای جشنواره است. اما براستی چه ضرورتی به برگزاری جشنواره است؟؟

برای پاسخ به این سوال  نکاتی را تقدیم می کنم. 

1-رقابت سالم و سازنده میان هنرمندان، برنامه سازان، نویسندگان و تولید کنندگان بوجود می آورد.

2- با تقدیر و تجلیل از آثار برتر الگوسازی و استاندارد سازی برنامه ها و تولیدات معلوم می گردد. 

3- جشنواره نقش بسزایی در ارتقاء دانش عمومی و افزایش سواد میراثی جامعه دارد. 

4-با پیوند میان نویسندگان، هنرمندان، رسانه ها و صاحبان آثار و میراث فرهنگی، شاهد همگرایی و اهتمام برجسته برای گفتمان سازی صورت می گیرد. 

5- جشنواره سبب می شود که عدالت رسانه ای شکل گیرد. هر امر مهمی صرفاً در تهران نباشد و استان های دیگر هم از این امکان برای دیده شدن و معرفی شدن بهره مند گردند. 

6-  برگزاری جشنواره هدفمند مثل میراث فرهنگی، مجموعه های هنری، فرهنگی را به سمت و سوی تولید برای میراث فرهنگی تشویق و ترغیب می کند و این دستاورد بس مهمی است. 

7- جشنواره به مقوله و مسأله میراث فرهنگی تشخص ویژه ای می دهد. وقتی سرآمدان  و نخبگان و مردم درباره میراث فرهنگی صحبت می کنند، فیلم می سازند، کتاب یا مقاله می نویسند، نمایشنامه ای را به اجرا در می آورند یک مفهوم در افکار عمومی شکل می گیرد. این که همه درباره میراث فرهنگی می گویند، پس دارای اهمیت و منزلت است. 

8-  افزون بر این ها برگزاری جشنواره در هر استان فرصتی بی بدیل برای میزبانی جشنواره است که برای هفته ها در صدر رسانه ها جای می گیرد. 
مقامات و مسئولان استانی فرصت می یابند نظام مسائل، چالش ها را در کنار گزارش عملکرد از طریق سازوکارهای جشنواره مطرح نمایند. 

9-همدلی، وحدت و همگرایی بی نظیر برای مدت های زیادی در میان سطوح مختلف مسئولان استان برای کار و تلاش شکل می گیرد. 

10- هنرمندان و خالقان آثار که از اقصی نقاط ایران به استان سفر می کنند، آشنایی بیشتر با سبک زندگی، آداب، رسوم و میراث فرهنگی آن استان پیدا می کنند و در بازگشت به مثابه سفیران آن استان در معرفی و آموزش استان میزبان عمل می کنند. 

11- جشنواره چون می خواهد در متن مردم و با آنان باشد، مردم استان احساس غرور و تعلق بیشتر با مشاهیر و بزرگان و تاریخ و فرهنگ خود می کنند. 

12- در « دومین جشنواره ملی تولیدات چند رسانه ای میراث فرهنگی » در استان قزوین از شهیدان: حسین لشکری، رضا حسن پور و از بزرگان استان حجت الاسلام سید محمد حسن ابوترابی، دکتر سید علی اکبر صالحی، دکتر محمد باقر ساروخانی، استاد بهاءالدین خرمشاهی و استاد غلامحسین امیرخانی، استاد برجسته خط و خوشنویسی ایران که همه از استان قزوین هستند تجلیل شد.