«صبحانه با زرافه ها» ساخته سروش صحت از همان روزهای پیش از جشنواره به عنوان یکی از آثار توجه برانگیز این دوره برشمرده می شد. فیلمی کمدی از فیلمسازی که در دهه اخیر به خوبی خود را تا سطح نخست سینمای ایران بالا کشیده است. سروش صحت نه فقط در سینما که در تلوزیون نیز چهره ای موفق به شمار می آید بنابراین پیش بینی استقبال مخاطبان از فیلمی که امضای او را پای آن باشد چندان غیرمنتظره نیست.
«صبحانه با زرافه ها» تقریبا اغلب ویژگی های مهم آثار متاخر سروش صحت را به نوعی که در خدمت این باشد در خود جمع کرده است. صحت این بار نیز گروهی از بازیگران مطرح و حتی ستاره را برای ایفای نقش های اصلی فیلم خود برگزیده است.از بهرام رادان و هوتن شکیبا گرفته تا پژمان جمشیدی، هادی حجازی فر و بیژن بنفشه خواه. اما نکته مهم اینجاست که نخواسته آنها را در نقش های آشنا و کلیشه ای خود بکار ببرد. شاید تنها پژمان جمشیدی است که آن هم به دلیل کثرت فیلمها و یکنواخت شدن نقشهایش، کمی توی ذوق می زند. اما نگاه کنید به بهرام رادان که صحت با هوشمندی یک بهرام رادان زیبا و خوش تیپ را در فیلم خود مورد استفاده قرار نداده. انتخاب هادی حجازی فر، در حالی که گفته می شد این نقش برای علی مصفا در نظر گرفته شده بوده، به یکی از به یادماندنی ترین اجراهای او انجامیده است.
چه از «صبحانه با زرافه ها» خوشمان بیاید و چه آن را نپسندیده باشیم، نمی توان منکر آن شد که یک کمدی متفاوت طرف هستیم که به شکل بارزی امضای سازنده خود را دارد. واقعیت این است که صحت حالا می تواند خود را در جایگاه فیلمسازی صاحب سبک به سینمای ایران تحمیل کند. فیلمسازی که فیلمش، حتی با حذف نام او از تیتراژ نیز در سکانس به سکانس نام سازنده خود را فریاد می زند. از جنس بازی ها گرفته تا پرداخت سینمایی آن، چگونگی فیلمنامه و همچنین جهانبینی حاکم بر دنیای فیلم.
«صبحانه با زرافه ها» نیز همانند ساخته های اخیر صحت و بخصوص «جهان با من برقص» قصد داستانگویی ندارد، این شخصیت ها و موقعیت هایی که در آن قرار دارند است که از اهمیت کلیدی برخوردارند و درام از متن روابط ساده‌ی میان این آدمها شکل می گیرد. به عبارتی و کشش این فیلمها کاملا درونی است. قرار نیست با روایتی پر فراز و فرود روبه رو باشیم و یا داستان را از جایی به جای دیگر دنبال کنیم. مخاطب با شخصیت ها ارتباط محکم برقرار می کند و آنها را از منظر رابطه هایی که با هم دارند دنبال می کنند.
این درست که برخی «صبحانه با زرافه ها» را فیلمی دارای بد آموزی می دانند، اما به گمانم دوران سبک سنگین کردن فیلمها با این رویکرد مدتهاست سرآمده است حقیقت این است که بشخصه ترجیح می دهم در دورانی که سینمای ایران به دلیل کثرت فیلمهای کمدی به ابتذال کشیده شده یک کمدی متفاوت همانند «صبحانه با زرافه ها» را تماشا کنم. فیلمی که بی شک ازآثار مهم جشنواره چهل و دوم فیلم فجر است.
