مسعود پزشکیان تلاش زیادی داشت تا تصویر ارائهشده از دولت احتمالی خود، مجزا و متفاوت از حسن روحانی و دولت اعتدال باشد و از همین رو بود که بارها و بارها به انکار ارتباط ذاتی خود و دولتش با اعتدالیون روی آورد اما فهمیدن اینکه رایآوری پزشکیان، بهمثابه تکرار دولت روحانی و ادامه همان روند فرسایشی فاجعهبار است، هوش سیاسی چندانی را نمیطلبد. حضور اعضای دولت روحانی و چسبندگی آنان به پزشکیان و پیشبردن کمپین تبلیغاتیاش کاملاً عیان میکند که در صورت رایآوری احتمالی او، جهرمی و زنگنه و ظریف و آخوندی و نوبخت و شریعتمداری و … دیگر یاران روحانی، دوباره بر مسند قدرت نشسته و دولت چهاردهم را راهبری میکنند.
باید روی واژه راهبردیکردن دولت پزشکیان توسط مهرههای اصلی یاران روحانی تکیه کرد چون اگر بخواهیم حضور این افراد در ستاد پزشکیان را صرفاً اقدامی در جهت رایآوری او و ترغیب قهرکردهها با صندوق رأی تلقی کنیم، رویکردی تقلیلگرایانه و سطحی داشتهایم. یاران روحانی که در واقع همان نزدیکان هاشمی و خاتمی هستند، بهدلیل ضعف پزشکیان , عدم اقتدار او در عرصه سیاسی، فرمان دولتش را به دست گرفته و کشور را به نقطهای میرسانند که ماشین دولت توسط حسن روحانی در آن ایستگاه متوقف شد.
مصائب رقمزده روحانی و یارانش بهقدری است که کمتر کسی خواهان تکرار آن هشتسال باشد و از همین رو بود که پزشکیان در زمان تبلیغات، تلاش زیادی برای مرزبندی خود با روحانی به خرج داد اما ناپختگی او باعث شد که زودتر از آنچه تصور میرفت، صحنهگردان اصلی به وسط میدان آمده و آینده دولت احتمالی نامزد اصلاحات را به تصویر بکشد.
پزشکیان حتی روال معمول کنشهای انتخاباتی را هم نقض و خودش شخصاً بهحضور حسن روحانی رفت. رسم بر این بوده که چهرههای سیاسی مشهور – با هر غرض و نیتی – به ستاد انتخاباتی نامزدها رفته و حمایت خود را از آنان اعلام کنند اما پزشکیان با حضور نزد روحانی ثابت کرد که چقدر نسبت به مناسبات سیاسی بیگانه بوده و تا چه حد تسلیم خواسته اطرافیان خود میشود.
هر چند که حضور پزشکیان نزد روحانی، حکم گلبهخودی برای او را داشت و به نظر نویسنده ریزش آرای قابلتوجهی را موجب خواهد شد اما در اندک فرصت باقیمانده باید به کسانی که کلیگوییهای پزشکیان و وعدههای وی مبنی بر تغییر شرایط فرهنگی و اجتماعی نظرشان را جلب کرده و برای رایدادن به او تحریک شدهاند هشدارهای لازم را صادر کرد. پزشکیان یعنی امتداد روحانی، یعنی قدرتگیری کسانی که خود را برتر از مردم دانسته و فرزندانشان را ژن خوب میدانند، یعنی مسکن نساختن و مزخرف توصیفکردن سرپناه اقشار ضعیف، یعنی تقابل میدان و دیپلماسی، یعنی هدایت کشور به برجامهای ۲ و۳ و وانهادن توان موشکی و منطقهای، یعنی بیعملی و نگاه به دست بیگانه و تکرار شرایطی که در دوران روحانی رقم خورد. مراقب باشیم!