دکتر علی دارابی در یادداشتی نوشت؛ سرعت و شتاب انقلاب مردم عليه رژيم خودكامه، موروثى، مستبد، سركوبگر و متكى به حمايت قدرت هاى غربى و آمريكا در محرم سال ۱۳۵۷ به گونه اى بود كه همه اطمينان داشتند "شاه رفتنى و رژيم سلطنتى" سقوط خواهد كرد.
● نوحه خوانى، مرثيه سرايی و سخنرانى ها همه رنگ و بوى حماسى داشت و جوانان در كنار بزرگترها، ميدان دارى مى كردند.
● خون سرخم به جوش از بهر آزادگى/ تا كه از بن كنم حكومت بردگى/خيز و بنما جهاد، ضد ظلم و فساد/ من شهيد راه دينم
● بياد دارم يك هيات در پشت سر ما اين نوحه را مى خواند؛
گوسفندى را كشند آبش دهند/ من مگر از گوسفندى كمترم
…نگاه ها و اعتراض هاى همه را اين نوحه خوانى بلند كرد كه مقام امام معصوم و حماسه سالار شهيدان حضرت امام حسين(ع) را چرا اين همه تنزل داده اند…
● رويكرد حماسى در عزا و ماتم شهيدان كربلا بعد از انقلاب و به خصوص جنگ اوج گرفت اما طولى نكشيد كه دوباره نوحه خوانى و سخنرانى ها به موضوعات و مباحث تخيلى، بيان خواب، كرامات و شهود اين و آن "حماسه حسينى" را به همان ذكر مصيبت هاى از نوع ضعف و ترحم برخاندان اهلبيت عليهم السلام دچار كرد. (البته مرادم همه نيست).
● از همه سخنرانان، واعظان و مبلغان، نوحه خوانان و مديحه سرايان، روساى هيات ها و شاعران آئينى با كمال فروتنى و قدردانى از اهتمامى كه براى روشن نگه داشتن خيمه امام حسين (ع) و نهضت كربلا دارند. استدعا دارم مراقبت نمايند مراسم سوگوارى و اقامه عزاى امام حسين(ع) و بازخوانى مقتل ها براى جوانان شور و شوق آفرين و معرفت افزا و به دور از خرافات و بيراهه باشد.
شكر خدا را كه در پناه حسينم/عالم از اين خوبتر پناه ندارد
