عاشورا بزرگ است. شهادت عظمتی بی همانند دارد. اما باید به این حقیقت توجه کرد که حسین، علیه السلام فقط سید الشهدای عاشورا نیست. سید الحیاه الطیبه نیز هست. امام زندگی مومنانه که راه تعالی را نورباران می کند نیز هست.
عاشورا هم فقط ما را به کربلا ارجاع نمی دهد بلکه مرجع این ضمیرِ روشن، حضرت امام است با همه شئون هدایتگری اش. پس باید همه جانبه به آن حضرت رجوع کرد. در همه ساحت های زندگی به او نگاه کرد و به این واقعیت توجه داشت که نظام سازی امام حسین، علیه السلام، برای زیست مومنانه بر پایه همدوستی است. به همان قاعده ای که خداوند حکیم طراحی و تبیین فرموده است.
امام حسین(ع) با توجه دادن این کلام الهیِ " ألمؤمنون و المؤمنات بعضهم أولیاء بعض یأمرون بالمعروف و ینهون عن المنکر؛ مردان و زنان مؤمن دوست یکدیگرند، امر به نیکی و نهی از بدی می کنند " می فرمایند. فبدأ الله بالأمر بالمعروف و النهی عن المنکر فریضه منه لعلمه بأنها إذا أدیت و أقیمت إستقامت الفرائض کلها هینها و صعبها، و ذلک أن الأمر بالمعروف و النهی عن المنکر دعاء إلی الاسلام مع رد المظالم و مخالفه الظالم؛ خداوند نخست امر به معروف و نهی از منکر را به عنوان یک فریضه از سوی خودش ذکر کرده است ، زیرا او آگاه است که اگر این وظیفه اجرا شود، وظایف دیگر همه ، چه سخت و چه آسان انجام می گیرد، زیرا امر به معروف و نهی از منکر دعوت به اسلام می کند و حقوق ستم دیدگان را بازمی ستاند و با ستمگران به مخالفت برمی خیزد."
تاسی به سیره امام ما را به محبت روز افزون نسبت به هم می رساند. محبت که باشد، گره که از ابرو باز شود، رو که باز شود، دست هم باز خواهد و شد و درب هم باز خواهد شد و سلام ها به علیک جواب خواهد گرفت.
همین دوستی در افزایش آنان را نسبت به هم چنان مسئول می کند که با امر به معروف نسبت به توسعه نیکی ها بکوشند و با نهی از منکر، بدی ها را در منحنی کاهشی قرار دهیم. این اقتضا می کند برای بدی ها هم- تا جایی که به جامعه آسیب نمی زند- جواب خوب پیدا کنیم. این روش می تواند جلوی زاد و ولد بدی ها را بگیرد.
شر، که نتواند در جامعه به کشت و کار بپردازد، فضا برای فراوانی خیر و صلاح فراهم می شود. سنجه معتبر عیار جامعه هم همین افزایش خوبی و کاهش بدی در انواع آن است.
به فرموده امام حسین(ع) اگر بتوانیم امر به معروف و نهی از منکر را مومنانه اقامه کنیم، خواهیم توانست دیگر وظایف ایمانی و اخلاقی خود را در حوزه فردی و اجتماعی را تحقق بخشیم. آن وقت راه بر ستمکار تنگ خواهد شد و ستمدیده به پشتوانه مومنان خواهد توانست حق خود را بگیرد. این تراز که در جامعه شکل بگیرد، عدالت سفره خود را پربرکت تر از همیشه برای همه باز خواهد کرد.
رزقی که از عدالت باشد، انسان ها را به سوی حق هدایت می کند. آنان که در کربلا راه بر حجت خدا بستند شکم از حرام انباشته داشتند. معلوم است که حرام خوری و حرام اندیشی و حرام رفتاری راه به جهنم می برد.
با هم دوستی کنیم در مدار امامت. امر به معروف کنیم و نهی از منکر کنیم تا به شان انسانی خود برسیم. راه این است. امر به معروف و نهی از منکر همه شئون زندگی را در بر می گیرد و اول از همه نسبت جامعه با حکومت را اصلاح می کند. حکمرانی مصلحانه نیز بستر ساز اصلاح حداکثری می شود.
امامت و ولایت فضایی چنین را برای تعالی زندگی مردم طراحی می کند.......
