روزنامه آرمان ملی نوشت: قاطبه جامعه ، دولت پزشکیان را بر آمده از جریان اصلاحات و همراهی اعتدالیون می‌دانند و حتی مخالفان و تندروها نیز وقتی می‌خواهند بر علیه دولت موضع‌گیری و به دولت حمله کنند پزشکیان و دولتش را به جریان اصلاحات منتسب می‌کنند.

با این حال موضع دولت به نحوی است که گویا نگاه فراجناحی است و از همه جریانات و نگاه‌های سیاسی در آن حضور دارند.

موافقان وفاق می‌گویند این شرایط حکایت از وفاق ملی دارد و دولت چهاردهم می‌خواهد همه گروه‌های سیاسی را در امر اداره کشور و تصمیم‌سازی شرکت دهد و مخالفان باور دارند که این کار نه بر اساس وفاق، بلکه نوعی معامله سیاسی است تا مخالفان میانه‌روی و اصلاحات در کشور به دلیل آنکه سهمی از قدرت سیاسی را دریافت کرده‌اند، به دولت هجمه وارد نکنند و می‌گویند در بهترین حالت باید بر آن عنوان وفاق سیاسی بگذاریم.

در بدنه کابینه تعدادی از وزرا که شاید شاخص‌ترین آنها اسکندر مومنی، وزیر کشور باشد از چهره‌های اصولگرایی هستند که در دولت حاضرند و در میان استانداران دولت نیز هستند کسانی که بر خلاف موضع دولت که وفاق ملی است از جریان مخالف دولت منصوب شده‌اند.

در استان‌های مهمی چون اصفهان، فارس، یزد و همدان از استانداران اصولگرا استفاده شد. به عنوان مثال انتصاب مهدی جمالی‌نژاد چهره متمایل به جبهه پایداری به استانداری اصفهان با واکنش‌های مختلف بسیاری همراه شد.

وی اخیرا خطاب به محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور در نامه‌ای با ادبیاتی از موضع بالا نسبت به انتصاب اخیر مدیر صندوق کارآفرینی امید استان اصفهان اعتراض و اظهارکرد که چرا این انتصاب با منِ استاندار هماهنگ نشده بوده و در خلال همین نامه مطرح کرده که دستگاه‌ها و نهادهای اجرایی استان اصفهان حق ندارند با مدیریت جدید صندوق کارآفرینی امید همکاری کنند.

 از سوی دیگر نوع برخورد تندروها و پایداری‌چی‌ها با دولت از حملات به انتصابات رئیس‌جمهور گرفته تا استیضاح وزرا و عدم واکنش دولت باعث شده تا بسیاری بر این باور باشند که گرچه دولت با نام وفاق ملی پیش می‌رود، اما در واقع و عمل این تندروها و پایداری‌ها هستند که منویات خود را پیش  می‌برند.

پرسش اینجا است که چرا باید دولت برخاسته از اصلاح‌طلبان به نام وفاق ملی آنقدرها به جریان مخالف خود پر و بال و اجازه رسوخ و در دولت بدهد که آنها بخواهند بر خلاف روح حاکم بر دولت منویات خود را پیش برده و پیاده کنند؟ اتفاقات چند وقت اخیر مثل جلوگیری از حضور سیدمحمد خاتمی در مراسم سالگرد آیت‌ا... هاشمی نشان می‌دهد که نه تنها نگاه وفاق ملی پزشکیان مطرح نیست بلکه در عمل این پایداری‌ها و تندروها هستند که کار خود را در قالب دولت پزشکیان پیش می‌برند و در نهایت نیز عملکردشان به پای دولت پزشکیان نوشته می‌شود. حال نام آن وفاق ملی باشد یا چیز دیگری مهم نیست بلکه مهم این است که شاید نگاه مردم به‌واسطه این عملکردها از دولت برگردد.

موضع‌گیری شفاف

تندروها و دلواپسان امروز راحت‌تر از هر زمانی بدون هیچ مزاحمتی به فعالیت و تحرک می‌پردازند و می‌دانند که هیچیک از اعمال و حرکاتشان با مقابله‌ای از سوی دولت مواجه نمی‌شود. تجمعات و راهپیمایی‌های غیرقانونی علیه رفع فیلترینگ، موافقت با قانون حجاب و حتی تهدید و توهین نسبت به مقامات دولت اقداماتی بوده که تندروها بدون هول و هراس از پاسخ انجام داده‌اند. چون می‌دانند که اگر ده‌ها تجمع و راهپیمایی دیگر هم برگزار شود وزارت کشور پزشکیان هیچ واکنشی نشان نخواهد داد. البته آنها به این شرایط نیز راضی نیستند و مطلوبشان این است که اساسا دولت پزشکیان و مردانش روی کار نباشد و سعید جلیلی و یارانش بر مناصب تکیه بزنند و رویکردهای متصلب و بسته خود را پیش ببرند.

پرسش اینجا است که اساسا تندروها بیش از این چه می‌خواهند و حد یَقِف آنها کجا است؟ مشفقانه و دلسوزانه به رئیس‌جمهور محترم و دولت پیشنهاد می‌دهیم تا بیش از این سرمایه اجتماعی و اعتماد عمومی نسبت به دولت و عملکردهایش در ارتباط با مواجهه با تندروها کاهش نیافته موضع‌گیری صریح، شفاف و مقتدرانه خود را در قبال این جریان حداقلی و تندرو مشخص کند.

صبر و تحمل پزشکیان

یک فعال سیاسی اصلاح‌طلب در خصوص مواجهه دولت با تندروها و تاثیر تندروی‌ها در دولت اظهار داشت: تندروی رویه شناخته شده جناح تمامیت‌خواه  است که در گذشته هم به همین شکل عمل کردند با تغییر دولت‌ها مدتی در شوک فرو می‌روند ولی بلافاصله خود را بازیابی  و تلاش می‌کنند که وضعیت به‌گونه‌ای رقم بخورد که گویا هیچ تغییری رخ نداده و جلوی هرگونه تغییری که مورد خواست مردم هست و در رای مردم تجلی پیدا  کرده را می‌گیرند.

محمود صادقی به «آرمان ملی» گفت: با توجه به اینکه اینها در جایگاه‌هایی هستند که شاید قدرت موثر عملی دارد از آنجا فشارهای خود را روی دولت متمرکز می‌کنند.  البته از جهت استفاده از قدرت مجلس از نظر  تئوری اشکال ندارد و مجلس حق دارد انتقاد و سوال کند اما مشکل این است که این مجلس؛ مجلس مردم نیست و مجلس حداقلی است که متاسفانه پایگاه مردمی ندارد. مجلسی که در غیاب مردم با حداقل آرا شکل گرفته اقداماتش همان اهرم کردن یک نهاد مدرن در جهت خواسته‌های تمامیت خواهان است.

دبیر کل انجمن مدرسین دانشگاه‌ها بیان کرد: اما از سمت دولت و رئیس‌جمهور آقای پزشکیان شعارش این بود که دعوا نکنیم شعار وفاق وی هم عمدتا به زبان ساده خودشان همین است که دعوا نکنید چون دعوا در واقع مانع راه‌حل  و حل مشکلات می‌شود. در دیدارهای مختلفی هم که احزاب و اشخاص اصلاح‌طلب با رئیس‌جمهور دارند و بعضی نکات را مطرح می‌کنند آقای پزشکیان می‌گوبد که با همین روش بهتر می‌شود مشکلات را حل کرد. جدای از این بعضی نهادهای  موثر و  امنیتی هم نقش خود را ایفا می‌کنند. باید دید صبر آقای رئیس‌جمهور تا چه وقتی ادامه پیدا می‌کند ولی به هر حال تا حدی می‌شود صبر کرد که این صبر خودش به منافع ملی آسیب نزند و همچنین به سرمایه اجتماعی آسیبی نزند.