به گزارش میزان، نمای آلومینیمی چند سالی می شود سنگ ها سفید هتل اطلس را پنهان کرده است. هتلی که مدت ها آتلانتیک نام داشت و حالا می کوشد خاطرات آن زمان را فراموش کند.
همین روایت ها هتل آتلانتیک تهران را مدت ها سرخط خبرها کرده و آن را تا مرز تعطیلی برده بود. هتلی که برخی می گویند صاحبش دوست تختی و برخی می گوید همدست ساواک بوده است. از تونل های پنهانی پشت هتل که محل ورود ماموران ساواک بوده نیز داستان هایی زیادی وجود دارد، داستانی که ده ها سال بعد همچنان صاحب هتل از آنها فرار می کند.
هتل آتلانتیک حالا به اسم اطلس شناخته می شود. نمای خاکستری آلومینیمی، تصویر تاریخی این هتل را پنهان کرده و همه تلاش می کنند یادشان برود در این هتل چه گذشته است. دی ماه اگر به این هتل بروید و بخواهید سراغ صاحب آن را بگیرید، کارمندان می گویند که صاحب هتل در سفر است. همه می دانند مراجعان دی ماه که دنبال صاحب هتل هستند، آمده اند تا قصه تختی را روایت کنند. او چندین بار درباره مرگ تختی در این هتل صحبت کرده و حتی تونل های ادعا شده را به خبرنگاران نشان داده است اما توضیحات کسی که در آخرین دقایق با تختی بوده هنوز از ابهامات مرگ تختی کم نکرده است.
این جا در تقاطع طالقانی و قرنی همه میکوشند خاطره مرگ تختی را فراموش کنند، اسم خیابانها و هتل عوض شده و هزاران عابر پیاده که هر روز از کنار این ساختمان رد میشوند، نمیدانند سال ۴۶ پشت یکی از این پنجره ها، غلامرضا تختی آخرین نگاهش را به تهران و زندگی کرده و پس از آن به زندگی پایان داده است. اتفاقی که تنها آن اتاق شاهدش بوده و هنوز راز مرگ او را در خود نگه داشته است.