مجموعه «نون خ ۲» که به تازگی به پایان رسید توانست همچون پایتخت نظر مخاطبان تلویزیون را به خود جلب کند. اما فارغ از موضوع جذابیت و توانایی های هنری کارگردانان و سایر عوامل تولید این دو سریال آنچه در این دو مجموعه تلویزیونی به خودی خود تقریبا تازه و جذاب است نمایشی واقع بینانه از یک سبک زندگی متفاوت از سبک زندگی شهری و الگوی معیار آن یعنی زندگی در کلانشهر تهران با زبان و گویش تهرانی است.
سالها بود که منتقدان فرهنگی و هنری درباره فیلمهای سینمایی و تلویزیونی بدرستی بر این نکته تاکید می کرند که این فیلم ها نمونه خوبی از جریان زندگی در پهنه سرزمینی ایران نیستند و اولا محدود به آپارتمانها و مکان های خاص و چاردیواری های عموما شیک و پر زرق و برق هستند و ثانیا چنانکه گفته شد تنها انعکاسی از فرهنگ و گویش معیار پایتخت نشینان هستند با شخصیت هایی که عموم مردم با آنها کمتر ارتباط بر قرار می‌کنند.
هر چند از مدت ها قبل تلاش هایی برای تولیداتی متفاوت در استانها صورت گرفت که بر این محدودیت ها فایق آیند اما این آثار کمتر موفقیتی در جذب مخاطب یافتند و مجموعه تلویزیونی پایتخت از چند سال پیش تا کنون توانست از این محدودیت با موفقیت عبور کند.
مجموعه تلویزیونی نون خ را نیز باید در همین مسیر ارزیابی کرد. شخصیت های جذاب و دوست داشتنی که در بطن جریان زندگی کمتر شهری شده و ریشه دار در فرهنگ اصیل بومی، نظر شهرنشینان را نیز به خود جلب کرده است. شهرنشینانی که شاید اغلب آنها با فاصله یک یا دو نسل از همان اقلیم فرهنگی و جغرافیایی این دو مجموعه تلویزیونی برخاسته اند.
بدون تردید دنبال کردن این هدف گذاری یعنی گستردن مرز تولیدات نمایشی موفق تلویزیونی به سایر استان ها پس از مازندران و کرمانشاه هم بر جذابیت تولیدات تلویزیونی می افزاید هم بر اثرگذاری فرهنگی بیشتر آن کمک می کند: بازتابش رنگین کمانی از زندگی اقوام مختلف ایرانی بر صفحه تلویزیون.
نون خ ۲ به کارگردانی سعید آقاخانی که خودش همچون محسن تنابنده ریشه ای غیر تهرانی دارد توانسته است از عهده خلق شخصیت های جذاب و بازی های قابل قبول و طرح موضوعات مورد توجه در اقلیم سریال برآید. از جمله توفیقات دیگر این سریال بهره مندی آن از تجربه آزمون و خطای سازندگان پایتخت در طرح شوخی ها و حدود حساسیت های آن است. حدودی که به نظر می رسد پایتخت کمی از آن فراتر رفت اما نون خ توانست به خوبی آن را رعایت کند.
از جمله ویژگی های دیگر دو مجموعه پایتخت و نون خ استفاده مناسب و هنرمندانه از موسیقی فولک است. در نون خ نیز شاهد نغمه ها و آواهای کردی هستیم که متناسب با تم هر قسمت از آن ها استفاده شده بود. این موضوع به خصوص در پایان بندی زیبای آن که با ترانه کردی قدیمی «شیرین گیان» همراه شد قابل مشاهده بود. ترانه ای عاشقانه که نه تنها برای مردمان کرد بلکه برای همه مردم ایران زمین که قصه عشق شیرین و فرهاد را شنیده اند زیبا و گوش نواز ست.
در مجموع سریال نون خ اگر چه به دلیل شیوع کرونا تقریبا ناتمام ماند و از مخاطبانش خداحافظی کرد اما نشان داد که در صورت ادامه یافتن آن در فصل های بعد همچنان مخاطبان مشتاق خود را خواهد داشت.
