|حبیب پور فردوس|
از کلیدی ترین اقداماتی که علیه ایران در اتاقهای فکر غرب و آمریکا طراحی و به اجرا گذاشته شده بود پایین نگه داشتن یا «سرکوب نرخ ارز»بود.
ظاهراً قرار بر این بود که ایران نفت بفروشد و ارز حاصل از آن را با نرخ پایین در اختیار واردکنندگان قرار دهد که بازار پر و پیمان باشد.
تا تولید داخلی در یک رقابت نابرابر در برابرکالاهای وارداتی« ارزان» جایی برای نفس کشیدن پیدا نکند. توطئهای که از زمان رژیم گذشته آغاز و پس از انقلاب نیز متاسفانه تا زمان روی کار آمدن ترامپ ادامه پیدا کرد.
دولت ترامپ به تصور اینکه با اعمال تحریم ها و فشارهای حداکثری خواهد توانست جلوی صادرات نفت ایران را بگیرد و ایران را از تنها منبع عمده درآمدهای ارزیاش محروم کند و تیر خلاص را به تعبیر خودش به جمهوری اسلامی بزند این کار را انجام داد و عملاً توانست درآمدهای ارزی حاصل از صادرات نفت را به صفر نزدیک کنند.
دولت آقای روحانی نیز که خزانهاش به دلیل سیاست فروش ارز ۴۲۰۰ تومانی تقریباً خالی شده بود چارهای جز این ندید که نرخ ارز را رها و به سیاست سرکوب نرخ ارز پایان دهد .
حاصل کار این شد که صادرات به یکباره جهش پیدا کرد به نحوی که همگان باور کردند که کشور را بدون ارز حاصل از فروش نفت هم می توان اداره کرد .
در مقابل، «تولید داخلی سرکوب شده» طی سالهای گذشته فرصت نفس کشیدن پیدا کرد و دهها و صدها شرکت تولید کننده کار ساخت داخل را آغاز کردند و هم اکنون روزی نیست که شاهد تولید داخلی ماشین و ابزاری مشابه آنچه از خارج وارد می شد به دست جوانان و کارآفرینان کشور نباشیم .
آنچه اتفاق افتاده عملا خنثی سازی این توطئه کلیدی آمریکاییهاست .صادرات با نرخهای موجود جان گرفته است است و افق های روشنی را پیش پای مردم و مسئولین باز کرده است .
تولید داخلی دارد جان می گیرد و عملاً عدو سبب خیر شده است واینک در آستانه استقرار دولت جدید باید گفت که راه نیمه رفته می بایست ادامه پیدا کند.
همه باید بدانند سیاست رها سازی نرخ ارز، داروی دردهای مزمن و کهنه اقتصاد ایران است.
امید این است که دولت سیزدهم با آزادسازی بقیه اقلامی که هنوز ارز ۴۲۰۰ تومانی دریافت می کنند برای همیشه با این معضل ملی خداحافظی کند.
آنچه باید به آن اندیشید بازگشت و عقب نشینی از این سیاست اصولی و درست نیست کاری که به فوریت می بایست انجام شود این است که برای ترمیم و تامین درآمد اقشاری از مردم که درآمد ثابت دارند به فوریت چاره اندیشی شود .