«جام‌جم» در گزارشی از چرایی لگدکوب شدن طراحی‌های آمریکا توسط مردم ایران گزارش داده و نوشته است:
حدود ۱۵ماه ازآغاز عملیات بزرگ«طوفان‌الاقصی» علیه رژیم‌صهیونیستی و رقم خوردن تحولات تازه در معادلات منطقه می‌گذرد. این عملیات که نقطه‌عطفی در جبهه مقاومت بود، واکنش شدید رژیم‌صهیونیستی را برانگیخت.
حملات هوایی گسترده و ورود زمینی به غزه، به‌عنوان ابزارهای اصلی سرکوب، به‌کار گرفته شدند.هدف اعلامی این عملیات‌ها، نابودی زیرساخت‌های مقاومت و تثبیت قدرت تل‌آویو بود. با این‌حال شواهد نشان می‌دهد که بسیاری از این اهداف تحقق نیافته است.
شبکه تونل‌های پیچیده‌حماس به‌رغم گذشت زمان وگسترش‌درگیری‌هابه سال‌دوم،همچنان تهدیدی جدی برای‌نیروهای رژیم‌صهیونیستی محسوب می‌شود. علاوه بر این، ناکامی تل‌آویو در کشف محل نگهداری ده‌ها اسیر خود، مشکلات سیاسی و امنیتی این رژیم را دوچندان کرده است. این ناکامی‌ها، در کنار بحران‌های داخلی و شکاف‌های اجتماعی، رژیم‌صهیونیستی را به مرحله‌ای رسانده که حتی حمایت‌های بی‌دریغ آمریکا نیز توان جبران ضعف‌های آن را ندارد.با این حال برخی موفقیت‌های تاکتیکی دشمنان همچون ترور رهبران مقاومت و پایان حکومت بشار اسد در دمشق باعث شده تا آمریکا و رژیم‌صهیونیستی به‌طور موقت اعتمادبه‌نفس کاذب به‌دست آورده و برای سناریوهای بیشتر و بزرگ‌تر علیه مقاومت در منطقه برنامه‌ریزی کنند.
یک سخنرانی و دو اعتراف
در این میان، سخنان اخیر آنتونی بلینکن، وزیر خارجه آمریکا، نقطه‌عطفی در بازنمایی سیاست‌های آمریکا در قبال ایران محسوب می‌شود. او در نشست شورای روابط خارجی آمریکا، ضمن اعلام حمایت از جریان‌های اپوزیسیون، اظهار کرد: «ما باید در کنار کسانی باشیم که در ایران آینده‌ای متفاوت می‌خواهند.» این اعتراف آشکارا نشان‌دهنده راهبرد مداخله‌جویانه واشنگتن در قبال ایران است. علاوه بر این بلینکن در سخنرانی خود به ناکامی‌های گذشته واشنگتن در پیگیری راهبرد تغییر نظام (Regime Change) در ایران اعتراف کرد و گفت: «اگر به ۲۰ سال گذشته نگاه کنیم، تلاش‌های ما برای تغییر نظام ایران موفقیت چشمگیری نداشته است.» او همچنین تصریح کرد که مهندسی تحولات داخلی ایران از خارج از مرزها، فرآیندی پیچیده و پرریسک است که می‌تواند پیامدهای ناخواسته‌ای به همراه داشته باشد. این اعتراف، اگرچه نشانه‌ای از واقع‌گرایی مقطعی در سیاست آمریکاست اما همچنان نشان می‌دهد که واشنگتن مداخله در امور داخلی ایران را به‌عنوان ابزاری برای پیشبرد اهداف خود کنار نگذاشته است.
مداخله مخفیانه!
بلینکن در پاسخ به اظهارات یکی از شرکت‌کنندگان نشست شورای روابط خارجی آمریکا که مدعی بود جمهوری اسلامی ایران در میان مردم کشورش محبوبیت ندارد و آمریکا باید برای حمایت از مردم ایران در جهت سرنگونی نظام تلاش بیشتری کند، پاسخی داد که منعکس‌کننده پیچیدگی‌های جامعه ایرانی بود. او گفت: «آنچه شما توصیف می‌کنید، بازتاب کل جامعه ایران نیست. تفاوت‌های عمیقی میان جوامع شهری و روستایی وجود دارد و یک نیروی محافظه‌کار بزرگ در ایران حضور دارد که به نظام وفادار است. بنابراین جامعه ایران آن‌طور که شما می‌گویید یکپارچه نیست.»
این سخنان، نشان‌دهنده آگاهی نسبی واشنگتن از ظرفیت‌های اجتماعی و فرهنگی ایران است که هرگونه مداخله مستقیم یا آشکار را پرهزینه و ناکارآمد می‌کند. جامعه ایرانی، برخلاف تصورات ساده‌انگارانه برخی تحلیل‌گران غربی، ساختاری چندلایه و مقاوم در برابر دخالت‌های خارجی دارد.
پیامدهای حمایت خارجی از اپوزیسیون
حمایت مستقیم قدرت‌های خارجی از جریان‌های معارض، همواره با پیامدهای منفی همراه بوده است.این اقدام، مشروعیت اپوزیسیون را نزد افکارعمومی خدشه‌دار کرده و آنها را به وابستگی به بیگانگان متهم می‌کند. در مورد ایران، این مسأله از اهمیتی مضاعف برخوردار است. حافظه تاریخی مردم ایران، از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ گرفته تا نقض برجام و ترور سردار شهید قاسم سلیمانی، مملو از شواهدی است که نشان می‌دهد آمریکا در تمام این سال‌ها سیاستی خصمانه علیه ایران داشته است. بنابراین مردم ایران با هر حرکتی که با حمایت آمریکا صورت بگیرد به‌سرعت مرزبندی می‌کنند.فیلیپ گوردون، هماهنگ‌کننده پیشین کاخ سفید در امور خاورمیانه، در کتاب خود با عنوان شکست در بازی طولانی، به بررسی تأثیرات منفی مداخلات خارجی در کشورهای مختلف پرداخته است. او در این کتاب تأکید می‌کند که کودتای ۱۹۵۳ علیه دولت دکتر محمد مصدق، نه فقط پایه‌های دشمنی تاریخی میان ایران و آمریکا را تقویت کرد، بلکه یکی از عوامل اصلی وقوع انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ بود.
اعترافات تاریخی کودتاگران
طراحان اصلی کودتای ۲۸ مرداد نیز در سال‌های بعد، به تأثیرات منفی این اقدام بر روابط آمریکا و ایران اذعان کردند. کریستوفر وودهاوس، یکی از چهره‌های کلیدی بریتانیایی این عملیات، سال‌ها پس از آن اعتراف کرد که کودتای ۱۹۵۳ اولین گام در مسیر وقوع انقلاب اسلامی بود. باری رابین، پژوهشگر برجسته آمریکایی نیز بر این باور است که کودتای ۲۸ مرداد، بسترساز اشغال سفارت آمریکا در سال ۱۹۷۹ و تقویت گرایش‌های ضدآمریکایی در ایران شد.
مقاومت ملی در برابر طراحان اغتشاش و کودتا
اعترافات صریح مقامات آمریکایی و بررسی تاریخی این اقدامات نشان می‌دهد که ملت ایران، به‌عنوان یک نیروی آگاه و مقاوم، توانسته سد محکمی در برابر مداخلات خارجی ایجاد کند. رهبر معظم انقلاب اسلامی در واکنش به سخنان مقامات آمریکایی درباره حمایت از آشوبگران، تصریح کردند: «یکی از مسئولین آمریکایی می‌گوید، هر کسی در ایران اغتشاش کند، ما کمکش می‌کنیم. ملت ایران، هر مزدوری را که بخواهد به آمریکا خدمت کند، زیر گام‌های خود لگدمال خواهد کرد.»
ناکامی مستمر پروژه‌های آمریکا در قبال ایران، نشان‌دهنده عمق خودآگاهی ملی و رشد بلوغ سیاسی در جامعه ایرانی است. این شکست‌ها ثابت می‌کند که طراحی‌های مداخله‌جویانه و آشوب‌طلبانه، نه‌تنها به نتیجه نمی‌رسد، بلکه به تقویت اتحاد و همبستگی مردم ایران منجر می‌شود. در این میان تجربه تاریخی مردم ایران، عاملی کلیدی در تبدیل تهدیدهای خارجی به فرصت‌های ملی است.
آمریکایی‌ها به خاطر مداخلات در امور داخلی کشورها پاسخگو باشند
اسماعیل بقایی، سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در نشست خبری روز گذشته خود در پاسخ به سوالی درخصوص اظهارات اخیر مقامات آمریکا در ارتباط با دخالت در امور داخلی ایران و حمایت از ایجاد ناآرامی در ایران گفت: این سخنان برای ما و دنیا تازگی ندارد. مداخله و خرابکاری آمریکا و تلاش‌های آنها برای ناامن‌سازی کشورهای مستقل سابقه طولانی دارد و این امر تازه‌ای نیست و این الگوی رفتاری آمریکا در مورد کشورهای مستقل است. بقایی گفت: بیان این‌گونه سخنان از زبان یک مقام ارشد آمریکایی و دخالت در امور داخلی ایران نقض فاحش اصول بین‌الملل و منشور سازمان ملل است و باید آمریکایی‌ها به خاطر مداخلات‌شان در امور داخلی دیگر کشورها پاسخگو باشند. وی تاکید کرد: این اظهارات و مداخلات محکوم و برگ سیاه دیگری از مداخلات قطور آمریکا در امور داخلی ایران است. سخنگوی وزارت امور خارجه همچنین از برگزاری احتمالی دور جدید گفت‌وگوهای ایران با سه کشور اروپایی در هفته آخر دی‌ماه خبر داد و گفت: در این نشست در مورد طیف مختلفی از مسائل ازجمله هسته‌ای گفت‌وگو می‌شود. وی افزود: در دور قبلی تصمیم گرفته شد که این گفت‌وگوها ادامه پیدا کند. همان‌طور که پیش از این گفته‌ایم اینها گفت‌وگوست و مذاکره نیست و در آن در مورد طیف مختلفی از مسائل ازجمله هسته‌ای گفت‌وگو می‌شود.
نظراتی كه به تعميق و گسترش بحث كمك كنند، پس از مدت كوتاهی در معرض ملاحظه و قضاوت ديگر بينندگان قرار مي گيرد. نظرات حاوی توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمی شود.