به گزارش ایسنا، روی (زینک) یکی از مواد معدنی مورد نیاز بدن برای فعال کردن بیش از ۳۰۰ آنزیم است که در ایمنی بخشی، تقسیم سلولی، رشد سلولی و پروتئین‌ها نقش دارند. مقدار «روی» موجود در مواد غذایی مصرفی محدود است و بدن نمی‌تواند این ماده مغذی را ذخیره کند و باید به طور مرتب مصرف شود.

مردان بالای ۱۴ سال باید روزانه ۱۱ میلی‌گرم روی مصرف کنند در حالی که زنان بالای ۱۴ سال به هشت میلی‌گرم روی نیاز دارند. همچنین میزان روی مورد نیاز برای زنان باردار ۱۱ میلی‌گرم و برای زنان شیرده ۱۲ میلی‌گرم در روز است.

علائمی که نشان می‌دهد باید مصرف روی را افزایش داد:

روند کند ترمیم زخم
یکی از نقش‌های حیاتی روی، حفظ سلامت پوست و بهبود روند قطع شدن خونریزی است. اما زمانی که بدن به مقدار کافی «روی» دریافت نکند، بهبود زخم دشوار می‌شود. بروز آکنه نیز ناشی از کمبود روی است.

کاهش وزن
مصرف کم روی می‌تواند منجر به تغییر اشتها و کاهش وزن شود. کاهش وزن در افرادی که دچار اضافه وزن هستند مطلوب است، اما کاهش وزن غیر طبیعی باعث ایجاد سایر مشکلات سلامتی می‌شود. حتی زمانی که فرد به دنبال کاهش وزن است، باید از انواع ریزمغذی مصرف کند تا عملکرد اندام‌های داخلی حفظ شود.

ریزش مو
استرس، عدم رعایت بهداشت پوست سر و دریافت ناکافی مواد مغذی سالم همگی می‌توانند منجر به ریزش مو شوند. شکستگی مو، ریزش و نازک شدن مو می‌تواند در نتیجه کمبود روی باشد. افزایش مصرف این ماده مغذی می‌تواند به جلوگیری از ریزش مو و بهبود کیفیت مو کمک کند.

احساس سرما
«روی» یک ماده مغذی ضروری است که به تقویت سیستم ایمنی و کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های مزمن کمک می‌کند. مصرف کم «روی» می‌تواند بدن را مستعد ابتلا به عفونت‌ها و بیماری‌ها کند. اگر نسبت به سایر افراد بیشتر احساس سرما دارید و اغلب بیمار می‌شوید، می‌تواند نشانه کمبود روی باشد. همچنین افزایش مصرف «روی» می‌تواند به بهبود سریع‌تر علائم سرماخوردگی کمک کند.

تاری دید
این ماده معدنی نیز برای برخورداری از قدرت کافی بینایی مورد نیاز است. وقتی بدن به طور منظم مقدار کافی از روی دریافت نکند، وضعیت بینایی تحت تاثیر قرار گرفته که منجر به تاری دید و کم بینایی می‌شود. روی و ویتامین A دو ماده مغذی مورد نیاز برای حفظ سلامت چشم‌ها هستند.

مه مغزی
احساس گیجی یا عدم تمرکز می‌تواند نشانه‌ای از کمبود روی باشد. مواد غذایی حاوی میزان پایینی از روی می‌تواند منجر به مه مغزی شود و تمرکز روی کارها را دشوار کند. همچنین می‌تواند مشکلات مربوط به حافظه را به همراه داشته باشد.