حسین انتظامی : تغییر ساختار وزارت ارشاد ضروری است 

  4030702111 ۱ نظر، ۰ در صف انتشار و ۰ تکراری یا غیرقابل انتشار

دکتر حسین انتظامی که جدیدا به عنوان معاون توسعه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی منصوب شده طی یادداشتی ساختار و بخشهای مختلف این وزارتخانه را به چالش کشیده و خواستار تنظیم ساختاری چابک و هدفمند برای تحقق ماموریتهای اصلی آن شده است. 

وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی عمدتا به وزارت رویداد و روادید* محدود شده و به همین مشعوف است و به دلیل بدنه لَخت خود و بعضی موانع دیگر توان سیاستگذاری روزآمد فرهنگی را ندارد. هرچند پیشتر، دستگاه‌های پرشمار فرهنگی، اقتدار و مرجعیت آن را به چالش کشیده‌اند. در جهت چابکی و تمرکز و کارآمدی، اصلاحات ساختاری زیر ضروری می‌نماید:

١- بهتر است سازمان اوقاف و سازمان حج و زیارت، از این وزارت جدا شوند چرا که کاملا زیر نظر آن نیستند.

٢- سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی به اهداف تأسیس خود نائل نیامده است. پیشنهاد می‌شود این سازمان به وزارت امورخارجه واگذار شود، با این شرط که وزارت فرهنگ در معاونت دیپلماسی عمومی آن وزارت نقش‌آفرینی جدی‌تری داشته باشد و رایزنان فرهنگی را وزارتین به صورت مشترک انتخاب کنند. ضمنا در اعزام‌ها به دو نکته توجه شود:

اولا از بین چهره‌های فرهنگ و هنر و یا مدیران پرسابقه فرهنگی انتخاب شوند، نه فقط از بین کارمندان و کادر، به شیوه متاسفانه مرسوم. همین نگاه برای وزارت امورخارجه نیز لازم است. چه اشکالی دارد در نمایندگی‌های کشورمان از ظرفیت وزرای پیشین و شخصیت‌های نامدار و موثر استفاده شود؟

ثانیا چه کسی گفته سفارت و رایزنی لازم است در ده‌ها کشور دایر باشد؟ آیا نمی‌شود به شیوه‌ی اکرودیته عمل کرد که یک سفیر یا رایزن، کشورهای همجوار را هم پوشش دهد؟

٣- معاونت قرآن به سازمان اوقاف یا سازمان تبلیغات سپرده شود. تکریم قرآن به ایجاد معاونت مستقل نیست. این معاونت در دوره‌ای تاسیس شد که مدیران وقت به دنبال اثبات مکتبی‌ بودن خود بودند! حال آن که بعضی کارها به رغم ظاهر دینی‌شان، جلوه‌ای از سکولاریسم‌اند! سیاستگذاری در معاونت‌های تخصصی (فرهنگی، هنری، مطبوعاتی و سینمایی) باید به گونه‌ای باشد که روح قرآن و آموزه‌های آن در تولیدات جاری باشد.

۴- یکی از شیوه‌های مرسوم در نظام تدبیر -که عین بی تدبیری است!- ایجاد ساختار جدید برای اقتضائات جدید است. تاسیس مرکز رسانه‌های دیجیتال -که بعدها به مرکز توسعه فرهنگ و هنر در فضای مجازی تغییر نام یافت- از آن جمله است. مشکل با تغییر اسم حل نمی‌شود. آیا ماموریت‌ها و اولویت‌ها و چالش‌های این مرکز با معاونت‌های تخصصی، با تغییر اسم حل شد؟! هر یک از معاونت‌های تخصصی موظف بوده و هستند که عهده‌دار تنظیم‌گری در دو فضا (فیزیکی و مجازی) باشند. نه آن که کار سخت یعنی روزآمدی واحدهای تخصصی مستقر را وانهیم و به کار آسان (ایجاد ساختار جدید و موجد سردرگمی) بسنده کنیم.

۵- رویدادهای متعدد و متاسفانه متزاید -که در حال حاضر ماموریت اصلی وزارت ارشاد پنداشته می‌شود- به صنوف سپرده شود. می‌توان برای سال اول، تفاهم‌نامه‌ای امضا کرد و تصمیم درباره مواردی که گمان می‌شود خیلی مهم و گلوگاهی است -که در واقع عمدتا توهم هم است! -به نقش‌آفرینی وزارتخانه موکول شود. اگر اجرا موفق بود -که قطعا موفق خواهد بود- به صورت دائمی واگذار شود. البته به طور موازی، جامعیت و دموکراتیک بودن انتخابات صنوف هم شرط واگذاری شمرده شود؛ وگرنه با قدرت‌طلبی و استبداد و ظلم وسهم‌خواهی و منفعت‌طلبی شخصی (با پوشش نهاد مدنی) و نهایتا نارضایی گسترده‌ی فعالان مواجه می‌شویم.

۶- بسیاری از مجوزهایی که وزارت ارشاد مدعی صدور آن است فاقد سندبالادستی الزام‌آور است. به علاوه، هنوز برخی فرایندها الکترونیک نشده و دستی است. لذا اقدامات زیر ضروری می‌نماید:

اولا اعلام صریح بی‌نیازی مجوز برای مواردی که از اول هم بی‌جهت به فعالان تحمیل شده‌اند.

ثانیا بازنگری و روزآمدسازی اسناد بالادستی برای مواردی که در زمانه حاضر موضوعیت خود را از دست داده‌اند. امروز آن موارد مضحک‌اند و سبب نارضایتی و ناکارآمدی می‌شوند.

ثالثا دولت الکترونیک به صورت کامل مستقر شود. مطابق تعریف، اگر حتی یک مرحله از یک فرایند، الکترونیک نباشد نمی‌توان ادعای دولت الکترونیک داشت. دولت الکترونیک مزایای متعددی دارد، از جمله: تکریم ارباب رجوع، سرعت، جلوگیری از سلیقه‌ورزی، رفع مبنایی فساد احتمالی و ...

از همه اینها مهمتر، بحث درباره پارادایم نظارت ضروری است. شاید این مباحثه به تغییر پارادایم بیانجامد. پرسش‌های مهم کنونی این است: آیا سیاستگذاری فقط نظارت است؟ آیا نظارت همچنان مساوی کنترل است؟
(در این باره به تفصیل در کتاب پرگار صحبت کرده‌ام)


٧- لازم است خبرگزاری‌های پرتعداد این وزارتخانه تعیین تکلیف شوند و نهایتا به پایگاه اطلاع‌رسانی تخصصی فروکاسته شوند -که به نظر من حتی به آن هم نیازی نیست. با بخش خصوصی نباید رقابت کرد. برای کسانی که به عباراتی چون «وظیفه حاکمیتی و 

سیاستگذاری و جریان‌سازی» تاسی می‌جویند جواب هست. آن کارها را می‌شود با هزینه‌ای کمتر و موثرتر انجام داد.

٨- اگر چندین ساختمان وزارت فرهنگ، تجمیع شوند هزینه‌ها کاهش می‌یابد، رفت و آمدهای وقت‌گیر و ترافیک‌زا (چه برای مدیران و کارکنان و چه برای ارباب رجوع) منتفی می‌شود، هزینه حوزه‌هایی مثل آی-تی، تاسیسات، حراست، ترابری و ... به‌ناگاه چند برابر کاهش می‌یابد و کارآمدی و بهره‌وری افزایش می‌یابد. و از همه مهمتر: در این اسباب‌کشی، بسیاری از واحدهایی که مناسب ماموریت‌ها یا زمانه‌ی امروز نیستند، حذف می‌شوند یا تغییر می‌یابند.

٩- شورای فرهنگ عمومی می‌تواند محور سیاستگذاری‌های فرهنگی شود. ریاست این شورا با وزیر ارشاد است یعنی می‌توان با اتکا به این شورا به مرجعیت فرهنگی رسید. این شورا به قول بعضی‌ها می‌تواند قرارگاه فرهنگی کشور باشد. البته اصلاح مقررات و ترکیب و سطح اعضای آن هم الزامی است.
ضمنا مرجعیت و پاسخگویی، دو روی یک سکه‌اند و با استیلای نهادهایی چون شورای عالی انقلاب فرهنگی، وزارت فرهنگ، نه سیاستگذار و مرجع، بلکه امربَر و معطل خواهد ماند.(در این باره به تفصیل در کتاب پرگار صحبت کرده‌ام)

١٠- حیات و شکوفایی فرهنگ و هنر به پیوست اقتصادی منوط است. سهم فرهنگ در بودجه کشور، ناچیز است که تغییر بنیادی در آن ضرورت دارد. اما بسنده کردن به آن، راه قطعی نیست و اهالی فرهنگ و هنر را همچنان ریزه‌خواران دولت نگه می‌دارد که مانع بلوغ و خلاقیت دانسته می‌شود. این درست است که وظیفه دولت یارانه‌دادن به حوزه فرهنگ است و از قضا یکی از نشانه‌های فرهنگی بودن یک دولت (در هر جای عالم) به این توجه بر می‌گردد. اما مدعا این است که راه درست، اتصال محصولات به بازار است، بویژه بازار خارجی. اگر این ریل‌گذاری با مسئولیت‌شناسی و معاضدت دولت صورت پذیرد فرهنگیان و هنرمندان، خود می‌دانند چگونه حیات خود را تضمین کنند.

١١- دولت، سوپرمن نیست و نمی‌تواند باشد. اساسا یکی از دلایل تحقق نیافتن برنامه‌های توسعه این است که در یک توافق ضمنی نامیمون، طرفین (دولت و فعالان) دولتْ‌محوری را پذیرفته‌اند و تبلیغ هم می‌کنند. دولت‌محوری مانع خلاقیت و البته مقدمه و نشانه استبداد است. چرا زیر ساخت‌ها بویژه در استان‌ها را معطل اعتبارات دولتی کرده‌ایم؟ واگذاری و قراردادهای مشارکت عمومی-خصوصی، چاره‌های کاراند.

١٢- تورم مقررات یکی از موانع اصلی توسعه و برنامه‌ریزی (چه در سطح حاکمیت و چه برای فعالان) است. شهوت بی‌پایان مقرره‌نویسی با تنقیح قاطعانه قابل اصلاح است. حوزه فرهنگ هم از این تورم و تداخل، آسیب دیده است که چاره‌ی کار، الغا، تجمیع، مختصرنویسی، پرهیز از تکرار و روزآمدسازی مقررات (قانون، آیین‌نامه، شیوه‌‎نامه) است.

١٣- بسیاری از فعالیت‌ها و کارویژه‌های کنونی دستگاه‌ها (و از جمله وزارت فرهنگ) تصدی‎گری است. عده‌ای کارمند به کار گرفته می‌شوند، ساختمان و اعتبارات به آنها اختصاص داده می‌شود تا یک محصول را توزیع کنند (یا در مسیر طبیعی توزیع آن دخالت ورزند!) لازم است این فعالیت‌ها شناسایی و قاطعانه حذف شوند.

١۴- رگولاتور، تولیدگر نیست. اگر وقت و توان و اعتبارات دستگاه تنظیم‌گر، با بهانه‌های مرسوم به تولید سپری شود حجم دولت را بزرگ می‌کند که مانع اصلی مردمی‌سازی است. چرا وزارت ارشاد باید فیلم بسازد، کتاب چاپ کند، رسانه عمومی داشته باشد و...؟ و از آن بدتر: چنین کارهایی را کارنامه بپندارد؟! او اگر می‌خواهد پا را از سیاستگذار، فراتر نهد نهایتا می‌تواند شتاب‌دهنده باشد نه سازنده.

١۵- نظام بودجه‌ریزی کشور چند ایراد اساسی دارد. یکی از آن‌ها درج ارقامی است که همگان از اول هم می‌دانند منابعش وجود ندارد! حاصل کار، تخصیص‌های غیر صددرصدی توسط سازمان برنامه است. مدیران بودجه دستگاه‌ها هم کار خود را راحت و ارقام را سرشکن می‌کنند؛ یعنی انتقال شوک. این‌گونه است که تفاهم‌نامه‌های استانی نادیده گرفته می‌شود و صف وزارت به‌ناگاه دستش خالی می‌شود. سوال اینجاست: مگر اعتبارات استانی، چند درصد کل اعتبارات دستگاه را تشکیل داده است؟ با توجه به ناچیز بودن این نسبت، روا نیست که در صورت تخصیص‌های پایین، آنها را نیز نقره‌داغ کنیم. مثل این است که به رزمندگان خط مقدم، فشنگ نرسانیم.

١۶- شفافیت باطل‌السحر بسیاری از آسیب‌ها و انحرافات است. وقتی از شفافیت سخن می‌گوییم صرفا انتشار فهرست کمک‌ها را مراد نمی‌کنیم -که خود آن هم البته کاری است بزرگ و بازدارنده‌ی فساد. شفافیت یعنی پیش‌بینی‌پذیری، بنابراین لازم است تمامی آمار، اطلاعات، مقررات و الگوریتم‌های تصیم‌گیری، فهرست مجوزها و البته نوبت‌ها، مکاتبات، اسناد پشتیبان اقدامات، قراردادها، صورتجلسه‌ها و امثال آن به‌صورت داده‌ی باز منتشر شوند و البته بازخوردها هم مورد بی‌اعتنایی قرار نگیرد.

١٧- هر سازمانی متکی به سرمایه انسانی است. آموزش مستمر کارکنان نیازمند توجه و بهبود است.

وزارتخانه‌ای که مدعی راهبری فرهنگ است نمی‌تواند کارکنانی داشته باشد که زیست فرهنگی و هنری ندارند؛ یعنی کتاب نمی‌خوانند، فیلم نمی‌بینند و به تأتر نمی‌روند. به‌علاوه، وزارت فرهنگ (و کل دولت) به کارکنانی نیاز دارد که دانش و مهارت آنان در حوزه‌های اخلاق حرفه‌ای، دولت الکترونیک، هوش مصنوعی، روش‌ها، برنامه‌ریزی و برنامه‌پذیری مرتبا ارتقاء یابد. دوره‌های سنتی و تکراری مربوط به چند دهه پیش اگر فایده‌ای داشت اوضاع بوروکراسی ما این نبود. از آن مهمتر، توجه به معیشت کارکنان است تا دل و دماغی برای این آموزش‌ها بماند و کرامت انسانی محفوظ باشد.


* اگر چه رویداد را معادل ویزا فرض می کنند اما به معنای هرگونه مجوز است.

دیدگاه کاربران

مرد فرهنگ!!۳۶۱۶۲۱۹۱۲:۳۴:۵۵ ۱۴۰۳/۷/۶
سلام/ آقای دکتر انتظامی مثل همیشه دقیق و آسیب‌شناسانه حرف زده‌اند. اما دو نکته هست: یک. سوال اساسی این است که این آرمان‌های والا چقدر ممکن الوقوع‌اند؟ به نظر من اگر سیستم هم اجازه چنین تحولات کلانی را بدهد ـ که بسیار بعید است ـ ما در حال حاضر مدیرانی نداریم که بتوانند این‌ها را اجرا کنند؛ چرا؟ چون مشکل بنیادی ما در همه عرصه‌ها بویژه فرهنگ این است که توان اجرایی مدیران ما همسنگ آرمان‌ها نیست و بسیار عقب‌تر است. مدیران ارشاد بیشتر دبیرخانه‌ای و اداری هستند تا فرهنگی (به معنای نرم‌افزارانه آن). این یک مشکل پیشینی و «ماقبل انتظامی» است؛ مشکلی که به این زودی‌ها حل نمی‌شود. این مشکل گریبان همه را گرفته حتی برخی از وزیران سابق ارشاد را! دو. مسأله مهم دیگر معضل بدنه وزارتخانه است. برخلاف نظر آقای دکتر، معضل این بدنه کتاب‌نخوان بودن و غریبگی‌اش با سینما و تئاتر نیست (کدام سینما؟ کدام تئاتر؟)، بلکه در نداشتن فرهنگ سازمانی است؛ یعنی مشکل فرهنگی نبودن مدیران به بدنه هم سرایت کرده است. انشاءالله که بشود، ولی من که چشمم آب نمی‌خورد.
yektanetتریبون

پربحث‌های اخیر

    پربحث‌های دیروز

    1. عملیات انتحاری ۱۸ تبعه تاجیک ـ افغان در قالب سوخت‌بر

    2. سنجه ای که رئیس‌جمهور به آن نیازمند است

    3. روایتی جدید از ماجرای دختر دانشگاه علوم و تحقیقات    

    4. مالیات کجا مصرف شود؟؛ مردم تصمیم می گیرند

    5. افشای خیانت هولناک؛ بچه‌هایم شبیه مدیر شرکت همسرم بودند

    6. نفوذ ایران تا بیخ گوش نتانیاهو/ انتقاد از هزینه‌تراشی ظریف برای کشور/ نگاهی متفاوت به غائله برهنگی در دانشگاه علوم‌تحقیقات

    7. وضعیت عجیب رقابت‌های انتخاباتی در آمریکا

    8. پزشکیان: باید واقعیت را به جامعه گفت/با جنگ تمام‌عیار اقتصادی مواجه‌ایم

    9. اذعان تلویحی وزیر به اشتباه بزرگ درباره عدد دانشجویان اخراجی

    10. امروز کمر مردم به خاطر معیشت و مسکن دارد می‌شکند

    11. زاکانی بالاخره طاقت نیاورد و جواب داد!

    12. یحیی السنوار سه روز را بدون غذا گذراند

    13. واعظی: در پرونده FATF گروکشی می کنند /سعید جلیلی استارت FATF را زد /پزشکیان از پشتوانه کافی برای تصویب CFT و پالرمو برخوردار است

    14. احضار وزیر ارشاد به مجلس برای یک انتصاب حاشیه ساز

    15. قدرت نظامی شگفت انگیز سپاه از زبان سردار حاجی زاده

    16. قالیباف: مسأله مسکن را نتوانسته‌ایم حل کنیم/دهک‌های پایین۸۰ سال طول می‌کشد خانه‌دار شوند

    17. محکومیت ۱۲۰۰ میلیاردی هدایتی در پرونده بانک سرمایه

    18. واکنش وزارت بهداشت به خبر فوت ۷۰ بیمار دیالیزی

    19. چرا از «نان کامل» فراری هستیم؟!

    پربحث‌های هفته

    1. تهدید بورل به اقدام علیه ایران در پی اعدام سرکرده تروریست‌ها

    2. شروین حاجی‌پور و ذهنیت استعماری

    3. درز صحبت‌های محرمانه نتانیاهو: از پهپادها می‌ترسم

    4. واقعا عقب نشینی کردیم؟!

    5. نمایشی تازه از مدعیان شعار زن، زندگی، آزادی/ برهنگی یک دانشجو در دانشگاه!

    6. اظهارات قابل تامل مولوی عبدالحمید در معارفه استاندار سیستان و بلوچستان

    7. عملیات انتحاری ۱۸ تبعه تاجیک ـ افغان در قالب سوخت‌بر

    8. رامبد جوان: از تلویزیون دلخورم/ نهادهای امنیتی هم درباره خندوانه نظر می دادند!/ سال ۹۸به اجبار «خندوانه» را ســاختم/ می خواستم بدانم «شریعتمداری» چگونه شادی می کند؟

    9. سنجه ای که رئیس‌جمهور به آن نیازمند است

    10. صندلی خالی برخی رشته‌های تخصصی پزشکی/ حال درس خواندن نیست یا درس خواندن نمی صرفد؟!

    11. توضیح روابط عمومی دانشگاه آزاد در پی اقدام منافی عفت یک دانشجو

    12. با کمک سپاه، محله «هرندی» ساماندهی می‌شود

    13. هويت جديد ايران

    14. انتقاد تند و تیز کیهان از مرعشی/ سلبریتی‌هایی که برای برهنگی بسیج شدند/ وقتی آخوندی نگران سخنان سردار کوثری می‌شود

    15. در انتظار روشن‌شدن موتور تورم

    16. موج سواری سیاسی یا سلامت روان دانشجویان؟

    17. لاریجانی یا هاشمی‌شاهرودی؛ روایت درست درباره جلیلی و موسوی چیست؟

    18. درخواست رئیس جمهور از وزیر دادگستری برای دو مجرم امنیتی

    19. نظرات برگزیده مخاطبان الف: بستن تنگه هرمز مثل سابق مهم نیست/ با حمله پیش‌دستانه به اسرائیل بازدارندگی ایجاد کنیم/ بنزین ارزان اما حقوق‌ها بسیار پایین است

    20.  خرازی: احتمال تغییر دکترین‌ نظامی در بخش هسته‌ای وجود دارد

    21. ماموریت ایجاد تورم در پوشش حمایت از دولت/ روایت لاریجانی پیرامون رد صلاحیت خود در انتخابات

    22. مهم واردات آیفون بود که شکر خدا حل شد!

    23. روایتی جدید از ماجرای دختر دانشگاه علوم و تحقیقات    

    24. جنگ پنهان علیه مردم در جاده ها/ فرغون‌هایی که جان می ستانند!

    25. پیغام فوری آمریکا به ایران درباره حمله اسرائیل

    آخرین عناوین