ما شاهکارهای زیادی در این سال‌ها رقم زدیم؛ اما دریغ از یک آوینی که روایتش کند! اگر آوینی درمیان ما ظهور نمی‌کرد، حتی خلأ او و احساس نیازش را هم درک نمی‌کردیم.
چقدر جایت خالی است آقا سید عزیز. اندیشه، مرام، رفتار، مظلومیت و سلوک هنری‌ات برای همه ما درس است. جملات و کلماتت هنوز تازه هستند.چقدر خوب پیش‌بینی می‌کردی و چقدر خوب از آینده خبر می‌دادی. آری! تو در نوع خودت طبیب دل‌های مشتاق ایثار بودی و خود ایثارگر این میدان شدی.
هنوز پس از حدود سی سال از شهادتت، هنوز هم مظلوم هستی. جریانی که کماکان از انتشار تفکر شما شهید عزیز قلم و هنر ترس دارد و شما را صرفاً هنرمندی خوش صدا با قریحه ادبی معرفی می‌کند؛ نه متفکر صاحب نظر در حوزه تمدن.
به ما یاد دادی: هر کس می‌خواهد شما را بشناسد، داستان کربلا را بخواند. آقای آوینی! یادمان نمی‌رود که ما گیج و گول دنیای قشنگ تو بودیم و شما زدی توی گوش‌مان و با غرب‌شناسی هشیارمان کردی. باز هم بزن شهید؛ باز هم بزن رفیق.
و امروز زمزمه می‌کنم جملاتت را: قدس مظهر جراحتی است که بر قلب امت اسلام وارد شده است و این جراحت را جز به خون نمی‌توان شست. راه قدس با کاهلی و تن‌آسایی و دل به... دنیا بستن میانه‌ای ندارد. راه قدس مرد جنگ می‌خواهد و مرد جنگ نیز کربلاییست و... از سختی‌ها و مشقات و سر باختن‌ها و جان دادن‌ها نمی‌هراسد.
