مهدی محمدی در یادداشتی نوشت؛ من هر بار که یک سخنرانی از جناب سید حسن نصرالله می شنوم از اینکه چگونه می توان ذکاوت و صداقت را چنین هنرمندانه ترکیب کرد مبهوت می شوم.
برخی ویژگی ها هست که او را در این فن صاحب سبک کرده است.
نخست، کاری که می کند این است که از هیچ موضوعی فرار نمی کند. می داند انتظار دارند به چه سوال ها و ابهام هایی پاسخ بدهد و شجاعت خود را از طریق رویارو شدن با آنها -نه دور زدن آنها- نشان می دهد. و این به همان اندازه شجاعانه است که رهبری اش در مواجهه با دشمن.
دوم، درباره مسائل مهم و پیچیده، بسیار روان سخن می گوید. همه می توانند بفهمند او چه گفت. هر کسی در حد و اندازه خودش مخاطب اوست.
همزمان که به دشمن پیام راهبردی می دهد، روی افکار عمومی آن هم عملیات شناختی می کند؛ در همان زمان مجاهدان را می ستاید، حقایق را بیان می کند، پاسخ سوال ها را می دهد و متحدان و مردم خویش را مطمئن می کند جایی برای تکیه کردن دارند. و در همه این احوال دروغ نمی گوید. این نکته سوم است.
سید را پس از هر سخنرانی اش -ولو در حساس ترین زمان ها- بسیار به سختی می توان به چالش کشید.
او عموما تحسین می شود و خدشه در آنچه می گوید حتی از جانب دشمن دشوار است. و چنین است که این مرد معتبر شده است و گاه نیروی سخن او چنان است که کار به عمل نمی کشد.
اگر جان سرل پیر نشده بود خوب بود کسی به او پیشنهاد کند بر کتاب ‘افعال گفتاری’ اش، با نگاه به این مرد، یک جلد دیگر اضافه کند.
