رقیه نوری پور لیاولی روانشناس و مشاور در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان، در خصوص وابستگی کودکان اظهار کرد: شاید در ابتدا برای والدین جوان ، وابستگی و چسبندگی بیش از حد کودکشان به آنها، کمی دلچسب باشد اما پس از مدتی، هنگامی که کودک بزرگتر می شود باعث مشکلات برای والدین است.
نوری پور بیان کرد: هنگامی که والدین رفتارهایی مثل، گریه های بی وقفه و طولانی هنگام جدایی از مادر، برخورد فیزیکی کودک با کسی که قرار است او را نگه دارد، جیغ زدن‌های پی‌در‌پی هنگامی که از مادر فاصله می گیرد، در مهدکودک و سایر محیط های جدید بدون مادر نمی ماند، نشستن پشت در دستشویی و حمام و غر زدن هنگامی که مادر آنجاست می بینند کلافه و سردرگم می شوند.
این روانشناس ادامه داد: بروز نشانه های جسمی مثل سردرد و تهوع و غیره در هنگام جدایی از نشانه های اضطراب جدایی در کودکان است که بهتر است هرگز نادیده گرفته نشود.
وی با بیان اینکه عدم درمان به موقع، این اضطراب در نوجوانی و حتی بزرگسالی، گرفتاری‌های بسیاری را برای او به دنبال خواهد داشت، افزود: نوجوانی که وابستگی بیش از حد و غیر متعارف به دوستانش دارد و جوانانی که درگیر روابط عاطفی به شدت اشتباه می شوند اما نمی توانند رابطه را ترک کنند، افرادی هستند که اضطراب جدایی‌شان در کودکی حل نشده است.
نوری پور گفت: وابستگی بیش از حد به یک آموزگار، مربی، استاد و ایجاد درگیری‌های ذهنی فراوان برای فرد که در هنگام جدایی چه کند و ناراحتی شدید در زمانی که از والدین یا دوستان خود جدا می شوند بنابراین گاهی اوقات به خاطر همین مساله از بسیاری از موقعیت‌های ممتاز صرف نظر می‌کنند.
این روانشناس خاطرنشان کرد: نگرانی دائمی در مورد این که قرار است اگر اتفاق بدی برای یکی از عزیزان و دوستانشان بیفتد همان اضطراب جدایی است که در کودکی درمان نشده است.
