۱- لیست گذاری سپاه توسط اروپا در اصل چندان مهم نیست چون بیش از آنکه یک اقدام باشد، یک اعلام موضع است. مهم این است که ببینیم در ذهنیت امنیتی و راهبردی غرب چه چیزی در حال رخ دادن است. به عبارت دقیق تر، مسئله این است که ببینیم این اقدام مقدمه چیست؟
۲- در تقریب اول، اروپا در حال نشان دادن کلافگی خود از شکست آشوب ها در ایران است. همچنین، اروپایی ها در حال نشان دادن این نکته اند که دیگر امیدی به خیزش آشوب از داخل ایران ندارند و کمپین انقلاب در رسانه و توییتر پیوسته اند!
۳- ظاهرا کسی یا چیزی اروپا را مستمرا ترغیب می کند پل های پشت سر خود با ایران را خراب کند. بدتر از این، از اروپا می خواهند گاری خود را به اسب نیمه جان اپوزیسیون ببندد. این یعنی اروپا مسئولیت تداوم یک پروژه شکست خورده را به عهده گرفته. همان سینه خیز رفتن پس از زمین خوردن!
۴- من هرگز این مقدار رفتار احساساتی در سیاست اروپا درباره ایران را به یاد نمی آورم. اروپا می تواند مخالف ایران باشد اما اینکه اجازه بدهد گروه های تروریست برای آن سیاست امنیتی تعیین کنند، به معنای یک عدم تعادل امنیتی بی سابقه است.
۵- اسراییل پس پرده تلاش برای ایجاد یک کمپین سیاسی علیه ایران در جهان ایستاده. از کره جنوبی تا پارلمان اروپا داستان همین است. دولت جدید رژیم در موقعیتی نیست که به سمت افزایش تنش اساسی حرکت کند اما سعی می کند دیگران را به رویارویی سیاسی با ایران بکشاند.
۶- اگر هدف اروپا تشدید تنش در داخل ایران و اعتباربخشی به اپوزیسیون باشد، برای هدفی از که هم اکنون شکست خورده، هزینه ای هنگفت پرداخت خواهد کرد. اینکه روشن شود داستان آشوبها در ایران کلا یک پروژه خارجی است، لطف بزرگی به جمهوری اسلامی است.
۷- اگر هدف جنگ اوکراین باشد، همکاران آقای بورل کلا راه را برعکس می روند. بحران ژئوپلتیکی بزرگ میان اروپا و روسیه با شلیک تیر مشقی به سمت ایران حل نمی شود.
۸-و اگر هدف خود سپاه باشد اسراییلی ها رسما کلاه اروپا را برداشته اند! این لیست گذاری به سپاه آسیبی نمی زند اما بی شک به یگان هایی از ارتش های اروپایی که در منطقه مستقرند، آسیب های بزرگ وارد خواهد کرد.
